Mijn broer heeft al onze oude familiefoto’s gedigitaliseerd. Een hels karwei is dat geweest. Nu kan ieder thuis op de PC het familiealbum doorbladeren. En dan kom je toch iets tegen!
Foto’s van mijn ouders uit hun kindertijd, van voor de oorlog, waarop ze mij blijmoedig aankijken met ogen die niet weten wat er voor hen nog in het verschiet ligt. Van die kleine zwart wit plaatjes met een gekarteld randje. Volop afbeeldingen van feestjes, uitstapjes, het boerderijleven, school en andere activiteiten. Een reportage van het vijfendertig jarig huwelijksfeest van mijn ouders, inmiddels ook al weer ruim dertig jaar geleden! Een geweldige partij was dat. Met het hele gezin brachten we die avond een playback voorstelling op de planken, waarbij we nummers van mijn vaders favoriete artiesten de revue lieten passeren: Bloody Mary, Manuela, Zwei kleine Italiener, Een klomp met een zeiltje, Ik heb eerbied voor jouw grijze haren, Rockin’ Billy, de Zuiderzeeballade, Brandend zand, dat spul. Mijn ouders vonden het fantastisch, en de foto van vader waarop hij zich de tranen uit zijn ogen wrijft van het lachen, ontroert nog steeds.
Maar bij het verder bladeren realiseer ik me ineens: Mijn God, wat zijn er al veel overleden!
14 reacties
Mien · 18 februari 2017 op 13:33
Growing older and digital! 🙂
Alleen ‘Een klomp met een zeiltje’ ken ik niet. Over het Wilhelminakanaal? 😉
Nummer 22 · 18 februari 2017 op 15:41
Mieke zong..een klomp met een zeiltje
Mien · 19 februari 2017 op 00:11
Mieke, Wilma, Truus … what’s in a name?
Nummer 22 · 18 februari 2017 op 15:41
Mooie column!!????? 5x
Karen.2.0 · 18 februari 2017 op 16:01
‘Gelukkig hebben we de foto’s nog’ is het eerste dat me te binnen schiet, samen met gedigitaliseerd jeugdsentiment. Mooi!
G.van Stipdonk · 18 februari 2017 op 21:52
Hartelijk dank voor jullie reacties, en Mien: dit is cultureel erfgoed!
https://www.youtube.com/watch?v=3H1W81vfkOs
Mien · 19 februari 2017 op 00:04
Mooi filmpje. Nostalgie, met P & K. Bij de Braak?
G.van Stipdonk · 19 februari 2017 op 18:54
Nee, dat was Jantje Smit.
http://www.elfvoetbal.nl/nieuws/58590_jan-smit-komt-naar-de-braak
Mien · 20 februari 2017 op 17:00
Die komt dan wel graag naar Helmond. Hij was dit jaar ook bij het jubileumfeest van de Carnavalsvereniging. Ben net op tijd naar huis gegaan. ABBA-tributeband en (fake) Robbie Williams waren een stuk leuker. Bovrndien had ik mijn parelbril niet bij. ?
NicoleS · 19 februari 2017 op 14:45
Ouders van voor de oorlog? Poeh dan word jij oud?
G.van Stipdonk · 19 februari 2017 op 18:55
Inderdaad, dat gevoel bekroop me wel een beetje, bij het terugzien van die oude foto’s.
Bruun · 20 februari 2017 op 10:07
Mooi stukje. Het kan inderdaad confronterend zijn om te zien hoe veel familieleden, vrienden en bekenden inmiddels zijn overleden. Daar sta je niet elke dag bij stil.
Wayan · 21 februari 2017 op 14:28
Mooie column. Daarnet kon ik niet inloggen, het is soms moeilijk vanuit Indonesie wegens de censuur, dus dan gebruik ik TOR.
Ik heb nog een oude foto van mijn vader uit het jaar 1943, waarop hij trots te kijken staat met zijn fiets en een zak aardappelen.
Mijn vader was toen 18 jaar oud.
Hij was aardappelen gaan smokkelen – gekocht bij een boer – en een SS-er Nazi kwam naast hem rijden met een motorfiets en beval hem te stoppen. Ze reden langs het Albertkanaal. Mijn vader trapte de Nazi met motorfiets in het kanaal en trapte als een bezetene verder met zijn fiets, vandaar de foto.
Ik heb ook nog een foto van mijn moeder die toen 16 jaar oud was waarop zij trots haar revolver toont. Met die revolver heeft zij in een cafeetje een Nazi een nekschot gegeven. ZIj heeft mij die foto pas getoond 2 dagen voor haar dood.
Ach ja, ik word ook oud. Eergisteren werd ik 66, maar in vergelijking met mijn ouders heb ik toch geen oorlog meegemaakt.
G.van Stipdonk · 21 februari 2017 op 18:45
Bruun en Wayan, hartelijk dank voor jullie reacties, en Wayan nog gefeliciteerd. V.w.b. de foto’s dat zijn inderdaad heftige verhalen. We mogen wat dat betreft van geluk spreken dat oorlog ons tot op heden bespaard is gebleven.