Viral gaan

Viral gaan! Die term hoor ik steeds vaker. Ik krijg een jeuk-achtig gevoel, ergens bij de darmen, als ik die term hoor. En vooral van wat er staat voor die term.
Viral gaan betekent, in het kort: Wanneer bepaalde content, vaak een video, via You Tube zich in razend tempo als een inktvlek over het internet uitspreidt.

Sinds Matthijs van Nieuwkerk van de Wereld draait door, begon om YouTube naar de omroepen te brengen teneinde zijn talkshow te voorzien van extra kudde’s ,wanhopig naar (leed)vermaak zoekende slachtoffers, is nu elke talkshow in zijn spoor getreden. Kortom, we werden geconfronteerd met het vleesgeworden, extra, kijkcijfer. Elke dag laat Matthijs sensationele filmpjes van YouTube zien waarin katten van tafels vallen, honden achter hun staart aanlopen en meer van dat fraais.

Zelfs, oh my God, Umberto Tan, een man die ik toch zeer bewonder, een man waarvan je rustig kan zeggen dat het begrip ideale schoonzoon op zijn lijf geschreven is, nam een jochie in dienst die achter een bureau staande, met een potlood in zijn vingers draaiend, dezelfde filmpjes als die van Matthijs, mag laten zien in Umberto’s talkshow.
Dat joch trekt er dan een gezicht bij alsof hij het zelf allemaal verzonnen heeft.

Daar krijg ik dus een jeuk-achtig gevoel van. Of is het jeukachtig ? Kan de taalpolitie hier eens naar kijken?
Het is dezelfde jeuk die ik als kind ervoer toen mijn moeder en ik, door mijn tante werden uitgenodigd voor het jaarlijkse dia avondje. Mijn tante borg zichzelf jaarlijks zes weken op in een caravan in Bakkum, en maakte daar foto’s en dia’s van. Ik heb het over de tijd vóór de smartphone ellende. Tante roerend in een pan, tante, met een regenjas en paraplu, zittend voor de caravan. Met een grijns die nog meer slecht weer voorspelde. Tante tot haar oksels in het zand in de duinen. Tante , hutspot etend, met haar benen in haar nek, vanwege de beperkte ruimte in de caravan.
Drie uur kostte zo’n dia avond. ! Drie uur! En dan die ondraaglijke jeuk daarna.

Ik zet de tv maar weer eens aan. Tegen beter weten in.Umberto Tan. En ik val midden in de virale infectie van het joch: Een voetbaltrainer die langs de zijlijn met zijn hand iets uit zijn broek haalt en er vervolgens aan begint te ruiken. Hij laat het zes keer zien. Lachen!

Het potlood zwiept verrukt in de vingers van het joch..