Zij

Ze leidt haar fiets met de vrolijke bloemenkrans aan het stuur over de stoep en tilt de peuter voor haar uit het stoeltje. Het kind stribbelt tegen, zet een keel op en klemt zijn voeten onder de rand van het zitje. Er valt een schoentje tussen de natte rommel bij het fietsenrek. Met een rood aanlopend hoofd gaat ze door de knieën, pakt het op, zet haar huilende kind met een been klem tegen de kettingkast en klikt haar kabelslot om het voorwiel. Ze is rond de dertig en meisje af, maar ergens in haar houding schemert nog de grote verwachting die het leven haar voorspiegelde toen ze samen met vriendinnen haar idolen koesterde en eindeloos voor de spiegel de danspasjes oefende.
Nu richt ze haar blik vooruit, ernstig en gespannen, overspoeld door een nieuwe werkelijkheid die ze meezeult in kinderzitjes, draagzakken, maxicosi’s of bakfietsen.

Ik zie ze al kuierend op mijn boodschappentochtjes voorbij ijlen. Want ze staan op tijd. De crèche, de parttime baan, de sportschool, de vakanties, de vrienden, de hypotheek. Alles moet en alles zal perfect. Een verslindende combi van verplichtingen in een hip Linda sausje. Weg zijn de zorgeloze weekenden, de stedentrips, de doorzakavonden en de etentjes. Ervoor in de plaats kwamen de korte nacht, de vroege ochtend, de volle luiers, de kwaaltjes, het gekrijs, het gevecht om het verdelen van de taken thuis.

Daar gaat ze. Bepakt, bezakt en strak gesport. Samen met het jongetje, achter zijn eigen minikarretje op weg naar de ingang van de super, waar hij zal jengelen om snoep en mij weer als een woesteling tegen de schenen zal rijden. Heb erbarmen, laat haar voorgaan in de rij, knik haar bemoedigend toe, zeg iets leuks over haar ettertje, hoe irritant het ook is. Steun de jonge moeder in haar ongelijke strijd.
..En wees blij dat die van u gestreden is.