Zeg 2021 je bent bijna weer voorbij.
Pak een een stoel en ga eens zitten, ik moet even met je praten.
Ik had een gevoel van hoop en samen zijn, waar heb jij dat gevoel gelaten?
Weet jij het misschien?

Mijn verjaardag in maart kende een paar mooie momenten.
Ik kreeg een tekening van mijn kinderen, het was het enige lichtpuntje in verder grauwe lente.
Het lichtpuntje dat ik zie aan de horizon, wordt dat ooit nog een stip?
Ik heb hen zo gemist, ik doe heel eventjes mijn ogen dicht.
En ik dans dan in gedachten met haar tot de dag dat het zover is dat ze weer geregeld thuis zijn.
Want in jouw jaar, 2021, heb ik geleefd tussen hoop en vrees.
Het verschilde met de dag welk gevoel er overwint.
Het gevoel van de woede, het verdriet of het gemis van mijn kinderen.

En ik had al de tekst klaar, ik miste alleen nog de juiste woorden.
Ik zoek er nog steeds naar.
Hoe kan ik dit nu het beste verwoorden.
Ik denk dat ik het weet, hoe ik een laatste blog maak voor dit jaar.
Hoe ik alles wat er is gebeurd beschreven krijg, alles bij elkaar.

Niets voelt nog hetzelfde, zelfs niet mijn liefde voor muziek.
Ik mis met haar die liedjes zingen.
Ik mis hem en ik voel de pijn.
Voel jij dat met mij mee 2021? of kan het je niet schelen?
Wat laat de aarde draaien?
Wie houdt mij nog op de been?
Ik zend al mijn liefde naar mijn kinderen, dwars door alles heen.
Ik wil je snel vergeten en kijk uit naar volgend jaar, jouw opvolger staat al voor deur.

Jij was een jaar waarin de afstand steeds groter werd.
In mijn straat en op mijn plein.
Er zijn een hoop onwaarheden gezegd.
Het was links of rechts, krom of recht, maar het ging nooit rechtdoor, de enige juiste weg.
Ik leefde in een snelkookpan, daar valt ook de smaak soms weg.
We zitten allemaal aan dezelfde tafel en we moeten het allemaal doen met dezelfde oude wereldbol.
We hebben dezelfde akkoorden en dezelfde letters van het alfabet.

Ik verwacht van 2022 een jaar met 365 nieuwe dagen.
Een jaar vol nieuwe kansen.
Nieuwe muziek en voorstellingen, waar ik met mijn kleintjes op kan dansen.
Ik wil juichend naar de finish en proosten met mijn vrienden.
Ik wil klappen voor degene die een overwinning hebben verdiend.

Ik wil weer reizen langs de grenzen, zoekend naar een zon.
Herenigd worden met twee kleine mensen, zoals dat ooit in 2015 al begon.
Hey 2021, ik ga weer verder, ik heb genoeg aan je verteld.
Ik richt mijn blik naar voren en heb genoeg van jou geleerd.
Je was het zwaarste jaar uit mijn leven, maar ik moet door met mijn hoofd omhoog.

Ik zie degene die ik liefheb volgend jaar.
En tegen jou kan ik alleen maar zeggen:
Tot nooit meer ziens.

Categorieën: Algemeen

2 reacties

Li · 19 december 2021 op 18:37

Het gemis heb je mooi beschreven. Opzouten met dit jaar. Ik zag wel een voordeeltje: dat kleffe gezoen met collega’s en Jan en Alleman was en is not done en dat mag wat mij betreft blijven 😄

I-Pat · 30 december 2021 op 10:37

Dank je wel Li.

Ja, dat is het enige voordeel inderdaad.
Gelukkig heb ik één van mijn kinderen op tweede kerstdag thuis gehad.

Op naar een mooi jaar.

Fijne Jaarwisseling!

Geef een reactie

Avatar plaatshouder