Afslag gemist

Nog even een nachtwoordje voordat ik mijn graf in val. Waarom? Omdat mijn reet het zo beveelt. Schrijf Shit, schrijf en ga door. Ga net zo lang door totdat je humeur van een flatgebouw springt met jouw lijf er liefdevol bij. Of hangend aan een lantaarnpaal, terwijl een hand vol ongedierte ‘heilige nacht’ zingt. En wanneer het ochtendlicht zijn intrede neemt hoor je de reclame ‘goeie moggel’ ergens vandaan schreeuwen. Ik wilde dus eigenlijk gaan slapen, want slapen hoort nu eenmaal bij dit nietszeggende leven. Of je het nu wilt of niet, je zult op den duur moeten gaan slapen ter preventie van een ochtendhumeur. Sommige mensen blijven daar ondanks voldoende slaap last van houden. Zo’n mooi mens ben ik. Wanneer iemand om vijf uur in de middag vraagt waarom ik zo humeurig ben, zeg ik wijselijk: ‘omdat ik nog steeds last heb van een ochtendhumeur’. En als je last van mensen hebt? Een menshumeur, maar geen idioot die me wil geloven.

Ik wilde eigenlijk gaan slapen, want anders kan ik ook niet wakker worden en wakker worden hoort nu eenmaal bij dit wanstaltige leven. En daarnaast had ik nog een glas vocht voor mijn neus die leeg gedronken diende te worden. Anders is het zonde om zoiets weg te gooien. En dingen in de koelkast bewaren? Daar doe ik niet aan. Alsof je een fles drank in de koelkast zet. Onnozel als de pest natuurlijk, want een fles moet rechtstreeks aan de lippen bevestigd worden. Meer heeft een stel lippen niet nodig. Zoenen brengt teveel onnodig gedoe met zich mee: speeksel, een relatie, ruzie welke eindigt met goed-maak-seks en uiteindelijk zit je opgescheept met een schijtluier.

Ik wilde eigenlijk gaan slapen, want anders zou ik gaan schrijven en schrijven hoort nu eenmaal niet bij dit nietige leven. Verdomd! Ben ik er toch weer mee bezig. Ik schrijf in plaats van dat ik leef. Kun je het je voorstellen? Nee, je kunt je enkel voorstellen hoe een groep randebielen van het laagste niveau een gouden kooi in Nederland bevuilen met kapot geslagen deuren en anale seks, maar een schrijvend leven is teveel gevraagd. Zoiets kun je je pas voorstellen als er pennen uit je hoofdhuid groeien en wanneer je zelfs wc papier gebruikt om je hersenkeutels ermee af te vegen.

Ik wilde eigenlijk gaan slapen, maar dat lukt me niet. Ik wilde eigenlijk gaan leven, maar ook dat lukte niet. Ik heb de afslag ‘leven’ gemist, waardoor ik nu al schrijvende elke file van gedachtes in mijn hoofd moet verdragen. Ik wacht nog altijd op de wegenwacht, zotdat hij mijn kapotte hoofd kan repareren.

Tot Shit