Aftuigen

Ruim en week voordat het kerst was, wilde ik per se toch een heuse boom in huis. Ieder jaar zeg ik ‘ik wil niet meer, ik wil een nepperd’. Al die zooi in huis, ik wil er nooit aan meedoen. Kaarten sturen? Ook niet meer. Het voelt als een verplicht nummertje. Vandaag, anderhalve week na de kerst, kan ik geen versiering meer om me heen zien. Weg ermee, alles moet weg. Kaarten die op de kastdeur zaten geplakt, ruk ik eraf. Tussen de bedrijven door verwonder ik me erover dat ik geen enkele dubbele kaart heb gekregen. Toch bijzonder dat men vanuit heel Europa allemaal verschillende smaken heeft.
De restjes plakband die blijven kleven peuter ik met moeite er vanaf, die deur wordt niet om ààn te zien met al die plakresten. Met het dikke pak kaarten in mijn handen loop ik naar boven. Ik bewaar ze een jaar om ze, wanneer ik die la weer open maak, uiteindelijk toch weg te gooien. Wat moet ik met die zooi.
De zakken met rest-nepballen staan in een hoek van de hal.
Alle andere versierselen, zoals die moderne rieten en gevlochten bellen en harten haal ik uit de boom en stop ze in een zak. Klaar voor transport naar boven.
Rest mij nog de lichtjes uit de naalden te krijgen. Dit jaar voor een tientje geïnvesteerd in ledlamjes. Alleen viel de kleur tegen. Het warm-wit bleek licht groen te zijn. Kleurde mooi bij de groene boom alleen was het de bedoeling niet helemaal.
Na het optuigen van het gevaarte had ik de moed niet meer om al de verpakkingen keurig op te ruimen. Het aftuigen is klaar en ik ontkom er niet aan om de hele troep naar boven te brengen na gedane diensten.
Bij het uitgraven van het spul heb ik een wanordelijke voorzolder achtergelaten. Met als gevolg dat ik, om al dat kerstspul te kunnen opruimen, eerst de zolder moet leegruimen en daarna weer netjes als een puzzel moet inruimen om het geheel een fatsoenlijk aanzien te geven.

Er staat een compleet ontmantelde boom in mijn kamer. In een houder waar schroeven de stam rechtop moeten houden. Met zijn wortelloze uiteinde in een bak water. Het moet gezegd, hij verliest geen naald zelfs na bijna drie weken niet. Ik heb goede waar voor mijn geld gekocht, voor bijna tien euro per week een naaldhoudende boom. Toch wel veel.
Nu moet het kreng nog naar buiten maar daar heb ik helaas een domme kracht voor nodig en laat die nou toevallig vandaag niet thuis zijn? Hij is ‘ingehuurd’ om krachtwerk te verrichten in het huis van zoonlief. Natuurlijk doet hij dat.
Maar ik wil die boom mijn huis uit en wel nu! Er is nog een belemmering: het weer.
Vroeger groeiden de bomen tot in de hemel. Als ik die boom nu naar buiten gooi, vliegt hij tot in de hemel als ik geluk heb. Voor evenveel geld vliegt hij tegen een geparkeerde auto aan en dat zal ik voelen in mijn beurs. Dat wil ik niet.

Eenmaal naar buiten gewerkt wordt hij vastgebonden. Hij zal niet vliegen totdat hij wordt opgehaald door schoolkinderen. De restwaarde zal dertig cent zijn. Ik koop nooit meer een echte boom. Ik ga naar een tuincentrum en haal deze keer een echte nepperd.
In drie jaar is mijn investering terug. Maar… ik denk dat ik toch liever echt een echte wil.