Als er nooit meer een morgen zou zijn

“Zou de toekomst niet langer je denken beheersen en leefde je voor het moment, dat je dan pas zou doen wat je altijd al wou, als er nooit meer een morgen zou zijn.” (‘Wat zou je doen’ van Marco Borsato en Ali B.)
Soms heb je van die momenten dat je ineens aan het denken wordt gezet. Omdat ik het vermoeden heb dat Marco Borsato wel vaker nummers voor mij schrijft (denk: ‘Afscheid nemen bestaat niet’ en ‘Voorbij’ met Do). Zo ook dit nummer, wat niet alleen aanzet tot nadenken over oorlog en Warchild, maar wat misschien ook aan het denken zet wat betreft ons eigen leven.

Dingen zijn altijd makkelijker als je een einde in zicht hebt. Je weet dat je dan wel moet genie-ten van het moment omdat je soms maar zo kort de tijd hebt. Veel mensen presteren in hun werk beter als ze een deadline hebben. Als ze die niet krijgen blijven ze maar wat aankloten. Ik heb zelf de beste ingevingen voor een artikel pas vlak voor een deadline. Deadlines zijn goed tegen angst. Want we stellen vaak uit wat we echt willen doen uit angst of onzekerheid. Angst voor werkloosheid, angst om alleen te zijn, angst om gekwetst te worden, onzekerheid over je eigen kwaliteiten of bang om dingen te missen. We wachten meestal het moment af wanneer we dé kans krijgen om te doen wat we echt willen, maar helaas komt die kans meestal óf te laat óf uiteindelijk helemaal niet.

We zouden dus in het echte leven ook een deadline moeten instellen. Een deadline zodat je niet maar blijft uitstellen, maar het nú moet doen en zodoende ook wel moet genieten van het mo-ment. Een voorbeeld. In de film Sweet November wil Charlize Theron dat Keanu Reeves haar ‘November’ wordt. Een maand lang wijdt ze dan haar tijd en energie volledig aan hem. Aan het einde van de film blijkt dat ze dit niet zonder reden deed. Ze is namelijk ongeneeslijk ziek en doordat ze maar een maand met hem samen is, hoeft ze niet na te denken over de gevolgen die het voor hem en haar zal hebben als hij langer bij haar blijft.

Vriendinnetje M., die net voor net voor tien maanden naar Australië is vertrokken, is na twee jaar vrijgezel te zijn geweest, vier maanden voor vertrek verliefd geworden. Ondanks haar bin-dingsangst, maar juist door het feit dat ze een einde in zicht had durfde ze er voor te gaan, om het zo maar te zeggen. Ze heeft zelfs een tijdje bij haar vriendje ingewoond (oh nee, ‘gelo-geerd’), iets wat ze normaal gesproken nooit had gedaan.

Waar het in ieder geval om gaat is dat je moet leven in het nu en niet teveel in de toekomst, want die heb je eigenlijk toch niet in de hand. Want denk hier maar eens over na: wat zou je doen als je weet dat morgen de wereld vergaat? Met wie zou je jouw laatste dag door willen brengen? Wat had je nog allemaal willen doen in je leven, maar heb je de kans nog niet voor gehad? Zijn er nog dingen die je tegen iemand wilt zeggen, maar wat je gewoon niet durfde?

Stop dus met wachten tot je eindelijk afgestudeerd bent, 5 kilo bent afgevallen, die ideale baan hebt gevonden, de liefde van je leven hebt gevonden, niet meer rood staat of gepensioneerd bent. Je leeft in het nu. En om ook nog maar even mooi af te sluiten met een citaat:
‘Work like you don’t need the money, love like you’ve never been hurt, dance like no one’s is watching, sing like nobody’s listening and live like it’s heaven on earth’.