Ik mag niet klagen. Ik heb dankzij mijn baan een goed salaris waardoor ik mij een eigen huis kan veroorloven. Ook mijn mobiliteit is goed geregeld met een auto van de zaak en een eigen Japanse Tupperware naaimachine onder mijn kont. Ik sta midden in het leven, kan bijna alles ondernemen wat ik wil en hoef niet veel te laten. Ik heb een schat aan vrienden om me heen, ik kan daadkrachtig optreden en, al zeg ik het zelf, ik zie er goed uit. Een perceptie van de buitenwereld, simpelweg omdat zij niet in mijn hoofd kan kijken.

Te mooi om waar te zijn want deze medaille heeft ook een keerzijde. Ik heb een baan in de automatisering van de telefoniemarkt, waar ik totaal geen voldoening uit put. Voor elke scheet aan extra functionaliteit die aan een systeem moet worden toegevoegd, moet ook een maximaal bedrag aan de klant, koning, worden berekend want die goede salarissen moeten toch ergens van betaald worden. Als ik nu de overtuiging had hiermee enige toegevoegde waarde te leveren aan de samenleving, kon ik hier nog vrede mee hebben. In plaats daarvan denk ik aan de mensen die we weg automatiseren om te worden vervangen door een onpersoonlijke computer die moet worden onderhouden door hoger geschoolde en dus duurdere mensen. In welk een geflipte samenleving leven wij eigenlijk? Elkaar gek makend met de nieuwste snufjes die apparaten voor ons kunnen uitvoeren. En als er geen behoefte aan deze snufjes is, dan creëren we die wel. De techniek staat tenslotte voor niets tegenwoordig. We draaien massaal door onder de noemer vooruitgang, my ass!

Wat is deze materiële rijkdom waard op die momenten dat ik deze gedachten heb? Vriendenkring ten spijt, die mij op bepaalde momenten kan helpen de zaken weer in het juiste perspectief te zien. Maar als dat even niet lukt, is de afstand fysiek danwel psychisch te groot om, in een begripvol gebaar, gewoon een arm om mij heen te slaan. Een arm, ….!

Categorieën: Algemeen

10 reacties

Mosje · 14 december 2004 op 17:27

Ik kom wel even tegen je aanleunen beste King, dan krijg je een echte hondenhug.
😛

Ma3anne · 14 december 2004 op 18:16

Gelukkig maar, dat je niet ook nog armlastig bent.
Mooi omschreven wijze les: het geluk zit ‘m niet in het materiële, maar in menselijke warmte.

En zo is het maar net.

Liefs en warme knuffel van mij 😉

Bakema_NL · 14 december 2004 op 19:32

Getver, klef stukje.
Dit komt net zo over als een familie die nooit in de kerk te vinden is, behalve op kerstavond….krijg ik ook altijd een naar gevoel van.
Iemand die dus vrijwel alles heeft wat zijn hartje begeert, veel kan doen en laten naar eigen keus en dan gaat inzien dat de menselijke warmte toch eigenlijk is waar het om draait.
Mag ik een teiltje?
Wees dan een vent en ga zinnig werk doen voor de gemeenschap ipv onzinnig geld verdienen en er over zeiken, het komt nogal gemaakt over dan.

Mosje · 14 december 2004 op 20:11

Een gelukkig Kerstfeest voor jou en de jouwen Bakema.
:kiss:

Bakema_NL · 14 december 2004 op 20:32

Gaat lukken hoor, ook al doet het me religieus gezien niets. Jij hetzelfde. 🙂

Wright · 14 december 2004 op 20:53

[quote]Ik heb een baan in de automatisering van de telefoniemarkt, waar ik totaal geen voldoening uit put[/quote]

‘ Telephonie is connecting people’, luidt een slogan die nu wel wat cynisch overkomt.

Ik herken wel iets uit je verhaal.
Er zijn overigens erg veel organisaties en goede doelen, waar je je bv één dag in de week vrijwillig voor in kunt zetten.
Dat betekent financieël misschien een stapje terug, maar kan veel voldoening opleveren.

Ook een dikke knuffel van mij….

sally · 14 december 2004 op 21:09

Ach king Arthur, zo rond de kerst vallen dit soort gevoelens altijd in goede aarde.
Na de kerst denk je er weer heel anders over en geniet je weer van je riante inkomen en vriendenkring.
Jammer nu, dat de enige tevreden mens hier in Nederland nu ook al weer een reden heeft gevonden ontevreden te zijn.
sterkte!
liefs
Sally
:kiss:

Li · 14 december 2004 op 22:59

Mooie titel ook! 😉

O ja

[quote]Japanse Tupperware naaimachine onder mijn kont.[/quote]

Is dit hetzelfde als het rubberen pottenlapje van dat merk? 😀

Li

Mup · 14 december 2004 op 23:46

Altijd dichtbij, van Ruth Jacott komt bij me naar boven. Niet mijn favo nummer van haar, maar die arm is vast dichterbij dan je denkt,

Groet Mup.

Kees Schilder · 15 december 2004 op 08:56

Je zit in een bevoorrechte positie King A.Haal daar dan je voldoening uit. Er zijn landen waar de mensen een moord zouden doen voor jouw baan met bijbehorende voordelen.

Geef een reactie

Avatar plaatshouder