Fred

Revolutie

Plotseling dringt het besef tot me door dat mijn leven niet meer van mij is. Machteloos, zo voel ik me.
Ik word geleefd, en dat is geen leuke conclusie. Sterker nog, ik baal er grondig van.
Mijn leven speelt zich net zo af als het geregelde bestaan in een willekeurige gevangenis. Het enige voordeel voor mij is dat ik mag gaan en staan waar ik wil. En ook dat is slechts subjectief. Ook waar ik ga of sta staat gepland.

Door Fred, geleden

Brugwachter naast God

Zeker tien minuten sta ik al stil. Doodstil wel te verstaan. Voor me zie ik een eindeloze rij met achterlichten van auto’s die voor me staan. Welkom op de N207, denk ik bij mezelf. Met moeite en een hoop oranje verkeerslichten trotserend, ben ik twintig minuten geleden van huis vertrokken. Alphen uit is al een lijdensweg, maar om na de N207 over de Leimuidense brug te geraken is al helemaal een ramp. Elke dag vreet ik me op, en elke dag wordt dat meer.

Door Fred, geleden