Bij het buitenverblijf van de Zwarte Kraagbeer stond een bordje met daarop ‘Stekelvarken’. Er moest zich dus ergens een Stekelvarken bevinden, maar hoe we ook tuurden, er was in geen velden of wegen een Stekelvarken te bekennen. Gelukkig zagen we een mannetje van de dierentuin, dat na een actieve dag Lees meer…
Zoals ik eerder al aangaf leerde ik Piet kennen aan het eind van zijn bomenperiode. Bossen schilderde hij toen al lang niet meer, het aantal bomen was reeds teruggebracht tot één enkele en deze laatste der Mohikanen was zijn leven nauwelijks zeker, want Piet had de bladeren al verwijderd en Lees meer…
Iemand zei eens dat Piet voor ‘het gewone doen’ altijd een verdieping te hoog leefde en daar zat beslist een grond van waarheid in. Het triviale alledaagse leven met z’n gebabbel over koetjes en kalfjes kon hem maar weinig boeien, hoewel soms een bepaald aspect zijn aandacht ving, waar Lees meer…
Ach, men moet zich realiseren: het waren hele andere tijden. Radio en televisie bestonden nog niet, om over andere dingen maar te zwijgen, je moest zélf moeite doen om de tijd door te komen. Ik ontmoette Piet – naar later bleek – aan het einde van zijn bomenperiode. Op een Lees meer…
Aanvankelijk dacht ik dat mijn vriendin groter was geworden, waardoor ik aan een liedje van Jeroen van Merwijk moest denken: ‘Wat zijn de vrouwen groot/ wat zijn de vrouwen groot/ Laatst lag ik op het strand/ Ik denk: daar ligt een rondvaartboot.’ Maar bij nader inzien bleek ìk het te Lees meer…
