Traag zweeft de meeuw van het paaltje in de rivier naar de graskant. En weer terug. Zijn collega’s, wel dertig, volgen zijn patroon. Soms onder luid gekwetter. Soms stil. Soms naar een ander paaltje. Soms naar hetzelfde. Al uren kijk ik naar ze en vraag me af wat het doel Lees meer…
Op vrijdagmiddag komt tante Jo altijd bij ons langs. Het is niet afgesproken -wanneer ze niet komt zegt niemand ‘Goh, komt tante Jo niet?’- maar toch is ze er. Minimaal vijftig vrijdagen per jaar steekt ze haar Einsteinhaar-hoofd om de achterdeur met steeds dezelfde vraag: ‘Kom ik gelegen?’ Steevast antwoordt Lees meer…
Met een zoemend geluid eet de recorder de videoband op, om al snel beeld uit te spuwen. Wulpse meisjes dwarrelen steeds minder gekleed over, onder, in, door elkaar op opzwepende muziek. Automatisch glijdt zijn linkerhand kriebelend over zijn onderbuik naar beneden, pakt zijn zweterige geslacht en begint op en neer Lees meer…
Rode katten en blauwe honden en een knalgele achtergrond bevolken de dekbedhoes, die rommelig op het bed ligt. Alsof het achteloos is neergesmeten op het grijze verkreukelde onderlaken. Ik pak het, nu overbodig lijkende, kastje van het bed en drigeer het omhoog en omlaag. Het werkt. De draadloze bel die op het Lees meer…
Met mijn tenen wrijf ik over de tafelvoet en besef dat het hout daar ruwer aanvoelt dan op het blad. Alsof het zonde van de moeite is om in de schaduw te schuren, zonde om te zingen zonder applaus. Strak staren mijn ogen naar het tafelblad, vastgeklikt op een punt Lees meer…
