2013; In een stad hier heel, heel dichtbij woonde eens een leuk gezinnetje; Vader, moeder en twee kinderen en ze waren heel gelukkig. Moeder had een hogere schoolopleiding gevolgd en vader had veel cursussen gelopen en liep ploegendienst zodat ze genoeg geld verdienden om hun kinderen een leuke jeugd en Lees meer…
Zo Koud…Winter! Daar is ie weer, de winter, alhoewel winter, winter, …..IK heb de winter van 63 nog meegemaakt..Toen was het koud, …..zo koud het IJsselmeer dat toen nog Zuiderzee heette was dichtgevroren. Een mens zou ervan in de war raken. S’nacht vroor het dat het kraakte, ik weet nog dat Lees meer…
Las ik toch vandaag in de krant dat de geleerden het nog niet eens zijn, wanneer IK met pensioen mag. Zoals het er nu naar uitziet pas na mijn 67e dus nog even te gaan. Soms zit het mee soms zit het tegen, maar zoals al op mijn geboortetegel stond: “ Lees meer…
Van de week de schuur maar eens opgeruimd,
Wat dacht je wat ik daar tegenkom, onder in een doos met boeken en tijdschriften?
Een Lach….
Nee geen gulle lach, maar dat pikante blaadje uit het jaar 19 eh…..65?
Enfin..oude nostalgie van de bovenste plank, half blote meiden, en soms zelfs topless!!
Allemaal waren ze er..
Zij vrouw, zijn twee zoons en zijn twee dochters
Monotoon piepte de hartmonitor, en blazend en puffend deed de beademing haar werk.
Hij leed, de groeven in zijn gezicht waren dieper geworden en in zijn linkerooghoek blonk een traan.
De verpleegster voegde zich bij hen en sprak “de dokter is er en wil u allen spreken”.
Eigenlijk schrokken ze meer van haar stemniveau dan van haar mededeling. Raar eigenlijk want hij was al 2 dagen niet bij bewustzijn geweest dus het fluisteren was niet nodig.
