Dromen zijn bedrog??

Allemaal waren ze er..
Zij vrouw, zijn twee zoons en zijn twee dochters
Monotoon piepte de hartmonitor, en blazend en puffend deed de beademing haar werk.
Hij leed, de groeven in zijn gezicht waren dieper geworden en in zijn linkerooghoek blonk een traan.
De verpleegster voegde zich bij hen en sprak “de dokter is er en wil u allen spreken”.
Eigenlijk schrokken ze meer van haar stemniveau dan van haar mededeling. Raar eigenlijk want hij was al 2 dagen niet bij bewustzijn geweest dus het fluisteren was niet nodig. Nadat ze plaats genomen hadden in de familiekamer, sprak de arts de zo gevreesde woorden:
“Ik ben bang dat hier de medische wetenschap en geneeskunde tot een einde is gekomen, we kunnen verder niet voor hem meer doen. We geven hem regelmatig een dosis morfine tegen de pijn. Dit is ook de reden dat hij niet meer bij bewust zijn komt. De pijn moet bijna ondragelijk zijn dus het stoppen met de morfine is geen optie. We verwachten dat hij morgenavond niet meer haalt. Het spijt me voor u allen.”
Zijn er nog vragen?
Kan hij ons nog horen, voeg zijn dochter, terwijl haar man haar hand vasthield, zin knokkels waren wit.
De arts keek peinzend en sprak: We weten het niet, we hebben geen idee of er nog contact is met hem,maar kwaad kan het niet. U kunt natuurlijk tegen hem praten,als hij u hoort herkent hij vast uw stemgeluid.

Wilt u dat ik een geestelijke waarschuw?
Nee sprak de moeder nu ferm, we zijn niet gelovig.
De arts nam afscheid en de wake hervatte zich. Om beurten hielden zij de wacht en spraken tot hem, vertelden anekdotes en haalde lieve en leuke herinneringen op.
Maar het mocht niet baten, hij zakte steeds verder weg, de pijn straalde van zijn gezicht.
Na de vrouw de oudste zoon, de jongste zoon en de oudste dochter, was het nu de beurt aan de jongste dochter, het licht mongoloïde meisje werd altijd Droompje genoemd. Een bijnaam die zij al jaren had omdat ze altijd nadat ze gedroomd had, bij het ontbijt de hele droom vertelde aan een ieder die aan tafel zat. Ze had ook altijd vreemde dromen, maar…haar vader luisterde en streelde haar dan over haar haar en sprak: Dat was een mooie droom, Droompje, je bent een bijzonder meisje.”

En nu….Nu zat zij daar, naast de vader en ze sprak tot hem……..
“Ik heb gedroomd vannacht..Gedroomd over een Engel…De engel kwam in mijn droom en de hele kamer rook naar Jasmijn.”
De Engel zei: “Je moet afscheid gaan nemen van papa” en toen ik moest huilen.
“Niet huilen” zei de engel,” ik zal het je uitleggen.”

“Om ons heen zijn allemaal geesten en ze zijn vrij en zweven rond en konden alles doen en laten waar ze zin in hadden, ze hadden geen zorgen, geen pijn, geen problemen, ze voelden zich goed..Maar sprak de engel…daar moesten ze wel wat voor doen….zo nu en dan moesten de geesten zich opofferen en in het lichaam van een mens of dier gaan wonen. Dit was voor de geesten niet fijn, het lichaam had allerlei beperkingen, ze leden pijn en werden ziek, moesten hard werken en vonden het dus absoluut niet fijn..Om deze kwelling een beetje te temperen, vonden de mensen liefde uit, ze trouwden en kregen kinderen. Zo werd het leven toch nog dragelijk tot de tijd dat ze weer terug mochten gaan als geest en weer vrij waren.. Jouw vader had dankzij jullie een hele mooie tijd op aarde..maar nu..nu zijn lichaam ziek is en hij pijn heeft wordt het tijd het lichaam te verlaten en wordt het tijd weer naar de andere geesten te gaan.
Hij hoeft niet bang te zijn, het is een bevrijding voor hem en later….als jouw taak erop zit Droompje, vinden jullie elkaar weer.
Dus vertel hem dit verhaal Droompje en zeg hem dat het goed is en dat zijn taak erop zit, het lijden is nu gedaan..hij moet gaan rusten want morgenmiddag is hij vrij..

Droompje kuste haar vader op zijn wangen en een zucht kwam uit zijn mond, de groeven in zijn gezicht ontspanden zich en er verscheen een soort glimlach om zijn lippen…

Zachtjes ging de deur open en moeder trad binnen…. Ze aaide Droompje over haar hoofd en keek naar haar man….Kom maar Droompje sprak moeder..ik denk dat papa slaapt, praat maar niet meer met hem, laat hem maar rusten. Vandaag maar eens geen droomverhalen voor papa, hij is er nu te ziek voor….
Terwijl ze de kamer uitliepen keek Droompje nog één keer achterom.
Het gordijn wapperde licht en in de kamer hing de geur van Jasmijn…..

Droompje verlangde naar de nacht, naar een nieuwe droom waarin vader haar zou vertellen………….
Rich@Rd