Ayay Captain !

Duidelijk in zijn sas en met speels gemak lijkt Wouter de crisis aan te pakken. Hij is zelfverzekerd, twijfelt met mate, informeert en handelt. Er moeten bergen werk verzet worden. Lange dagen worden er gemaakt. Wouter oogt alsof ie beter slaapt dan ooit. Hij is fit en alert. Goedlachs als het kan en serieus als het moet. De crisis komt voor Wouter als geroepen. Hij geniet terwijl ie weet dat ie dat niet al te zeer mag laten blijken. Maar dit is je ware. Dit is lekker. Afgelopen met het geneuzel en kleinburgerlijk gezever in de achterkamertjes en spelonken van de dolende sociaal-democraten. Gewoon lekker internationaal crisis bestrijden. Daar floreert en glorieert Wouter. Dat past hem.
Ik weet niet of Wouter al achterom gekeken heeft, maar als ie dat doet dan zal er in de verste verte niemand te zien zijn. Geen enkele politicus in ieder geval. Wouter heeft slechts bankiers en economen in zijn kielzog. Grote jongens slechts. En internationaal. Hij is de stoere kapitein. Zijn boot zinkt niet. Zijn boot is mijn boot. Ik heb er vertrouwen in.
Ik ga gerust slapen. En dromen. Dromen vooral. Dromen over een aardig maar onbeduidend mannetje met een bril en een zijscheiding. Hij staat in pak aan de kant van de straat als de koets met Wouter voorbij rijdt. Hij zwaait met zijn vlaggetje. Leve de kapitein roept hij. Leve de kapitein.
Leve de kapitein murmel ik.
Met een glimlach draai ik me om.