Bekend geheim

De theekleurige vlinder laadt onbeweeglijk en genietend haar zonnepanelen op. Ze spreidt ze uit, om loodrecht licht te vangen. Aan mijn voeten zit ze, op het zonnebed, precies op een blauwwit gedrukt bloemmotief. Twee koolmeesjes vliegen vlak over mijn hoofd in een rechte lijn op hun doel af: het net betrokken appartement in de halfvermolmde en bemoste Jonathan. Het zal misschien het laatste jaar wel zijn van deze oude boom. Een aantal soortgenoten is al omgevallen. Maar nu kan hij dan op de valreep nog een keer als zachte nestplaats dienen. De kleine specht met zijn brutale rode petje, die ik voor debiel verslijt omdat hij met zijn snavel dagelijks op een lantaarnpaal vlak voor onze voordeur zit te trilboren naar insecten, zie ik nu zowaar in een gewone boom aan het werk. De kale populieren op de dijk, afstekend tegen de lucht vanuit mijn lage plek, zwaaien heel zacht in de wind met hun hoogste takken. Als ik beter kijk, zijn ze niet echt kaal meer. Misschien willen ze mij dat op deze manier duidelijk maken.
Raspende, knerpvogeltjes van een onbekend merk kietelen mijn oren. De Auto’s die af en toe langs rijden, trekken geluidsstrepen onder de vogelspikkels en maken er een orkest van. Het gras ruikt groen.
Naast mij ligt een dikke snoeitak met allerlei twijgen, die nog net niet bloesemen. Het visualiseert het verkeer en de vogelgeluiden. Deze verwachtingsvolle tijd, net voor de bloesem is mij het liefst. Al weet ik precies wat er komt. Een bekend geheim, kan dat eigenlijk? De voorbij fietsende kinderen houden het stuur net iets losser in hun handen, of laten het helemaal los. Bewegen heen en weer op hun zadel. Ze zijn nog blonder, vandaag.

Al deze elementen voeg ik bij elkaar en ja, de vroege mier die over mijn borst naar boven komt lopen kan er nog net bij. Het beeld is af en nestelt zich achter mijn ogen.
Dan ontdek ik in de flank van de oude bruinrode kano die half achter de schuur uitsteekt, een lelijke scheur, die zich een weg snijdt dwars door de bijna volmaakte collage van deze Aprildag.

Het litteken op een gezicht dat de gaafheid van de rest beter doet uitkomen.