Besluitvaardigheid is vaak een kunst die voortspruit uit tijdige wreedheid. (Henri Becquerel)
Onlangs heb ik mij de hersenen zitten pijnigen over een kwestie die misschien wel nooit een bevredigend antwoord zal opleveren, hoe je het ook bekijkt. “Hoe weten we of we de juiste beslissingen nemen?” Ik bedoel maar: in sommige gevallen is het zo klaar als een klontje welke kant je uit moet gaan. Als je bijvoorbeeld een kindje van een jaar of drie de straat ziet oprennen, zul je hem of haar in veiligheid trachten te brengen, niet? Dat gebeurt instinctief en is vrij logisch. Maar hoe zit het met de grotere zaken: die beslissingen, die een ingrijpende invloed hebben op de loop van ons leven? Die beslissingen, die ons brengen op een kruispunt, leidend naar een fenomeen dat we allen het meest vrezen: verandering…
De konklusie die ik voor mezelf trok uit mijn meest recent robbertje met levens-veranderende beslissingen is, dat feiten ons niet per definitie kunnen garanderen dat onze beslissingen adekwaat zijn. Soms hebben we alle feiten voor ons liggen, en voelen we ons toch niet goed over de beslissing waar ze naar toe wijzen. Feiten zijn namelijk voor meerdere interpretaties vatbaar, weet u? Ze zijn gekleurd door onze eigen, unieke waarneming. En waarneming is een zeer persoonlijke aangelegenheid! Wat de ene als juist ziet kan de andere verfoeien. Typischer: Wat u vandaag als juist ziet, hoeft u morgen zelf niet meer zo korrekt te vinden! En dus ligt het antwoord in het nemen van de juiste beslissing in hoe je je er NU over voelt: wat je intuïtie je er op DIT moment over vertelt.
Echter: om je intuïtie of je geweten te kunnen leiden naar een beslissing waar je mee kunt leven, moet je wat innerlijk graafwerk verrichten: Hoe delikater de onderhavige kwestie, hoe dieper. Voor verschillende mensen werkt dit proces van naar binnen kijken op verschillende manieren: sommigen vinden hun antwoorden door gebed, anderen door meditatie, weer anderen noemen het iets anders. Geen punt. Zolang het voor u werkt en leidt naar de innerlijke bron van wijsheid, moet u het doen.
Het meest frappante aan het nemen van cruciale beslissingen is wel dat slechts tijd je leert of het besluit dat je genomen hebt een werkbare is of niet. Vooral als er andere mensen betrokken zijn in dit proces, mag je verzekerd zijn van een risico-factor.Mensen zijn immers steeds aan verandering onderhevig. U ook! En, zoals ik eerder aangaf: wat er gisteren goed uitzag, kan vandaag minder plezierig aanvoelen. Marcel Proust heeft het heel mooi verwoord, zeggend: “Alle finale beslissingen worden gemaakt in een gedachtentrant die niet blijvend is.”
En dan nog wat. De succesgraad van je beslissingen heeft niets te maken met je ontwikkeling. Zelfs zonder de ondersteuning van beroemde citaten van grootheden uit het verleden, zouden we het daar allen mee eens moeten kunnen zijn. Maar die beroenmde citaten zijn er nu eenmaal, en ze klinken nog goed ook, dus hier is er eentje van James Callaghan: “Sommige mensen , hoe lang hun ervaringenreeks of hun ontwikkeling ook is, zijn per definitie niet in staat om tot ferme beslissingen te komen.” En hier is een andere interessante: “De meeste van onze bedrijfsleiders maken zeer gerichte beslissingen. Het probleem is, dat velen van deze toch niet zo goed uitpakken.” (Donald Bullock).
Uit het bovenstaande mag blijken dat “geluk” een belangrijk element is in de uitkomst van elke beslissing. Oliver Fick heeft zijn bevindingen hierover geprojekteerd op professioneel terrein toen hij zei: “Zakenleiders worden vaak geprezen voor de succesvolle beslissingen die hen opgedrongen werden.” Fick’s woorden kunnen natuurlijk ook werken in de meer persoonlijke gebieden van ons leven.
Weet u, er zijn zovele theoriëen die je perspektief kunnen beinvloeden als je aan ze begint te denken. Er zijn sommigen die je leren dat je “nooit je oude schoenen moet weggooien voordat je nieuwe makkelijk lopen.” Maar, tegengesteld daaraan, zijn er stellingen die ons leren dat “te lang vasthouden aan verroeste gewoonten, je in steen kunnen doen veranderen.”
De kunst is, dus, om een oplossingsmodel te vinden dat goed werkt voor jou wanneer het probleem zich voordoet. En als je je tijd kan nemen in het beslissingsproces, is daar geen schande aan. In feite is tijd nemen zelfs heel belangrijk, want het kan wonderen verrichten. Zelfs diegenen die door de geschiedenis worden gemarkeerd als helden, moeten hun portie harde noten hebben gekraakt wanneer het op besluitvorming aankwam. Neem bijvoorbeeld Napoleon Bonaparte die ooit gezegd heeft: “Niets is moeilijker en daarom kostbaarder, dan de kracht om een besluit te nemen.” Dat is nou een uitspraak die het gevolg moet zijn geweest van een persoonlijke ervaring met moeizaam genomen beslissingen.
Als slotopmerking wil ik nog even meegeven dat het niet aan ons ligt om uit te maken of onze beslissingen wel de juiste waren of niet. Een foute beslissing kan achteraf ook de juiste blijken te zijn voor ons. Soms hebben we het nodig om een verkeerd besluit te nemen, teneinde er een les uit te leren. Heeft u dat ooit zo bekeken?
0 reacties