‘Ik stop met de koffie.’ Een besluit van groot formaat. Voor iemand als ik dan ook een zeer dappere onderneming welke mij de komende dagen volledig in zijn grip zal houden. Toch ben ik vastberaden. Al die troep in mijn lijf is nergens goed voor. Standvastig en vol zekerheid stap ik driftig de toekomst tegemoet. Groene thee in de ene hand, trillend met de andere. Twee dagen later wandel ik als een ware verslaafde door het huis. Alles is anders. Mijn moed is verdwenen. Hoofdpijn, energie afname, prikkelbaarheid, concentratieverlies, misselijkheid. Ik voel mij een ervaren spuiter in de eerste week op de afkick kliniek. Ik moet iets doen. Mezelf motiveren. Datgene zoeken dat deze cocktail van pijn de moeite waard maakt.

Tien minuten later zit ik achter de computer. Ik orden de bedrading en neem plaats op de zetel voor het apparaat. Als vanzelf glijden mijn vingers over het toetsenbord. Trillend maar soepel. Alle horror over arabica en robusta zal in mijn bezit komen. Alles wat van nut kan zijn. Twee uur later zak ik opgelucht in mijn bank. Voor mij staat een mok dampend genot. Intens geniet ik van de eerste slok.

Ik heb mezelf tekort gedaan. Mijn lichaam protesteert niet vanwege de afname van de slechte eigenschappen van koffie. Het tegendeel. Iedere vezel schreeuwde het uit om polyfenolen en mineralen. Koffie is verreweg de beste remming van oxidatieve schade. Vijf kopjes van het zwarte goud leveren mij de dagelijkse aanbevolen hoeveelheid vezels. Ik ben vastbesloten om gezond het leven te doorwandelen dus koffie blijft mijn goede vriend.

Had ik met mijn actie anderen kunnen overtuigen. Al hadden duizenden mijn voorbeeld opgevolgd. Dan was het einde zoek. Een nieuwe crisis dient zich aan op zo’n moment. Miljoenen mensen ontslagen uit hun functies in die glorieuze koffie industrie. Een belangrijke financiële inkomstenbron voor zowel het rijke westen als de niet westerse culturen zou komen te vervallen. De derde wereld was nog hopelozer geworden met enkel ruwe olie om hun export mee te drijven. De volledige wereldeconomie ligt in mijn handen.

‘Voor volk en vaderland’, fluister ik mezelf vriendelijk toe. Met twee handen omarm ik de witte mok. De warmte kruipt langzaam langs mijn armen omhoog. Ik recht mijn rug en neem een ferme slok. Even vraag ik me af of ik als ambtenaar de carrièreladder zal bestijgen. Snel sta ik weer met beide benen op de grond. Ik heb de wereld vandaag voor een crisis behoed.

Categorieën: Diversen

Assepjotster

In the depth of winter I finally learned that there was in me an invincible summer...

10 reacties

lisa-marie · 12 april 2010 op 10:53

Ik stop echt nooit met koffie!!!!

SIMBA · 12 april 2010 op 11:41

Zonder koffie ga ik dood, het is trouwens maar net welk onderzoek je leest. Ik persoonlijk lees altijd die onderzoeken die zeggen dat koffie goed is voor een mens 😀

Fem · 12 april 2010 op 16:22

Geen onderzoek zal mij er ooit van kunnen overtuigen dat koffie slecht is…

Ik leef OMDAT ik koffie heb

*schenkt nog een bakkie in* 😀

Saya_Surya · 12 april 2010 op 17:49

je column heeft een mooie melodie…

LouisP · 12 april 2010 op 20:38

U-queen..
heel anders dan dat ik van je ken….maar wel een heel leuk stuk…en ja..dat liedje dat wriemelt zich tussen de zinnen…

groet,
Louis

Avalanche · 12 april 2010 op 20:42

Koffie. Net zo heerlijk als deze column.

Dees · 13 april 2010 op 11:36

Hahaha, leuk!!

u-queen · 13 april 2010 op 18:06

Ik word altijd helemaal blij van positieve reacties dus bij deze …Bedankt 😀
Daarbij heb ik echt geprobeerd iets negatiefs te vinden maar er is gewoon niets slechts aan koffie en dat wil ik graag zo houden 😉

pally · 13 april 2010 op 20:55

heel geestig stukje, koningin! 😀

groet van Pally

Ontwikkeling · 13 april 2010 op 21:13

[quote]’Voor volk en vaderland’, [/quote]
Yes, you did 😉

Geef een reactie

Avatar plaatshouder