Geconcentreerde ogen volgen zijn dwingende wijsvinger.
“Daar is Tillie. Ze loopt in de tuin. Wat ziet ze er leuk uit!” Bij het zien van het uitroepteken herhaalt hij de zin met de juiste klemtoon en haastig zoekt hij de volgende regel. Ik glim van trots. Precies zoals ik het hem heb voorgedaan in al die jaren dat ik hem al voorlees. Ik sta verbaasd dat het lezen hem al zo goed af gaat. Ik weet niet beter of hij is nog met woordjes opdreunen bezig. Amper vijf maanden geleden is hij ongewis de wereld van de kennis binnen gehuppeld. En moet je nu eens kijken: meneer is al aan zijn eerste boek begonnen! Had ik het geweten dan had ik het hem eerder gegeven. Maar misschien is het wel goed zo; hij zal het toch heerlijk vinden zelfverzekerd een boek open te slaan en zijn vader te verrassen.
Toch bekruipt mij ook een angstig gevoel. Het zal toch niet plotseling afgelopen zijn?
Al jaren breng ik mijn kleine knul naar bed. Al jaren volgen we samen dezelfde rituelen. Al jaren zie ik iedere dag uit, net als hij, naar het vervolg van het boek dat steevast naast zijn bed te vinden is. Bijna alle bekende Nederlandse sprookjes heb ik weer opnieuw beleefd. De spannende Pinkeltje-reeks hebben we samen verslonden. Ik heb Zwiebertje gelezen, de Kameleon, Pipo de Clown. Een Russische versie van Sneeuwitje. De adembenemende avonturen van Alice in Wonderland die ik zelfs nog nooit eerder gelezen had. En vele andere bekende en minder bekende kinderboeken.
Ik heb hem tellen geleerd aan de hand van de paginanummers. Vooral de dikke omnibussen waren voor hem een uitdaging. Prachtig om te zien hoe zijn gevoel voor getallen toenam, iedere keer als ik hem bij aanvang de juiste bladzijde liet zoeken aan de hand van de inhoudsopgave.
Samen hebben we rommelmarkten afgestroopt en met draagtassen vol boeken weer verlaten. Nog vele boeken staan in zijn kast geduldig te wachten om ontdekt te worden. Het zal toch niet afgelopen zijn?
Gelukkig hebben we een compromis kunnen sluiten. Ik mag gewoon blijven voorlezen, maar niet voordat hij mij voorgelezen heeft.
15 reacties
Fem · 21 maart 2008 op 07:26
😀 echte lettervreters worden het als het kwartje eenmaal is gevallen 😀
SIMBA · 21 maart 2008 op 08:21
[quote]Een Russische versie van Sneeuwitje[/quote]
Dan moet jouw Russisch echt goed zijn als je daaruit kunt voorlezen! 😀
Dees · 21 maart 2008 op 09:11
Lief hoor… En je mag die boeken ook lezen zonder het mom van voorlezen natuurlijk ;-).
—-
Een heel fantastisch kinderboek, ook voor volwassenen is trouwens ‘De Gebroeders Leeuwenhart’. Voor als de verzameling straks toch leeg is….
Ma3anne · 21 maart 2008 op 09:22
Elkaar voorlezen kan tot in lengte van jaren. Dit is het prille begin. 😉
Anne · 21 maart 2008 op 10:16
Wat prachtig geschreven…wanneer is Pluk aan de beurt?
Neuskleuter · 21 maart 2008 op 11:50
Wat een lief verhaal! En wat heerlijk dat hij zelf ook zo van lezen houdt. Bofkont! 😀
De Koning van Katoren is nog steeds een van mijn favorieten. Hij werd voorgelezen door de juf in de klas en ik kon niet wachten tot we verder gingen. Nu staat ‘ie trots in mijn boekenkast, tussen De wereld van Sophie (een volwassen filosofie/sprookjesboek) en Jippus et Jannica.
arta · 21 maart 2008 op 14:02
Heerlijke column, Kawa!
Er vliegen gelijk allerlei namen door mijn hoofd…Van Annie M.G. tot Guus Kuijer tot Thea Beckman, Roald Dahl. Kinderboeken, geweldig!
🙂
pally · 21 maart 2008 op 15:01
Mijn ervaring met kinderen en kleinkinderen is dat ze voorlezen heerlijk blijven vinden, ook als ze zelf allang kunnen lezen.En wat ze nog leuker vinden en vonden: zelf verhalen verzinnen.
Leuke en lieve column, KaWa!
groet van Pally
Mosje · 21 maart 2008 op 15:13
Oke Kawa, op de volgende meeting mag jij voorlezen. 🙂
Li · 21 maart 2008 op 15:26
Voorlezen. Zalig!
Wat een heerlijk kinderboekenweekgeschenkverhaal Kawa!
[quote]Ik heb Zwiebertje gelezen,[/quote]
Nooit geweten dat Swiebertje een tweelingbroer had 😀
Li
lisa-marie · 21 maart 2008 op 18:14
Heerlijk dat voorlezen daar kun je samen zo van genieten 😀
Dat heb ik ook van deze column gedaan.
WritersBlocq · 21 maart 2008 op 22:19
Op de een of andere manier fiets je er globaal zulke mooie details in, dat het precies zo is geworden als jij het bedoeld hebt. En buiten dat zit er nog veel meer in: jouw ouder zijn, jouw ouder worden. Milde confrontatie door de zachte buitenlaag.
Of ie nou bovenaan komt of niet volgende maand, ik lees hem nog weleens na, vanwege het fijne gevoel dat dit verhaaltje geeft. Hmmmmm…..
pepe · 22 maart 2008 op 07:34
(H)eerlijke column Kawa!
Ik mag hopen dat jullie en vele anderen nog jaren lang voorlezen en voorgelezen worden. Het is misschien van de vorige eeuw, maar het blijft leuk. Net als ganzenborden.
bert · 22 maart 2008 op 13:34
Ja, wat kan ik hier nog aan toevoegen, voorlezen is en blijft iets van je samen. Samen met je kind, samen ook genieten. Prachtig neergezet je gevoelens. Ik heb er weer intens van genoten. En inderdaad, die herinneringen die dan weer boven komen. Kortom, een heerlijke column.
KawaSutra · 22 maart 2008 op 14:08
Leuk, al die tips voor boeken die je niet mag missen.
@Simba: Gelukkig was het wel een vertaalde versie anders was er van slapen niet veel meer gekomen. 😀
@Anne: Pluk komt uiteraard aan de beurt, maar wel goed dat je me er aan herinnert, ik zal hem snel gaan zoeken in onze leesvoorraad.
@Li: Tja, Zwiebertje. Zo spraken we dat altijd uit thuis, en dat raak je niet snel meer kwijt. 😀
@Mosje: Is afgesproken. Neem jij een geschikt boek mee?
Iedereen bedankt voor de leuke reacties.