Driek Oplopers meets Abraham

Even met Abraham gebeld: “Goedemorgen, Mevrouw Oplopers hier. Hoe laat kom je morgen?” Doodse stilte aan de andere kant van de lijn. “Hallo? Hallo, is daar iemand?” brulde ik in de hoorn, want misschien was de meer dan hoogbejaarde man een beetje doof. “Ik spreek toch met Abraham?” Ik hoorde een diepe zucht. Langzaam begon de oude man te spreken.

Ga uit mijn ogen!

Al meer dan 15 jaar ben ik de ongelukkige bezitter van contactlenzen. In mijn geval kun je beter spreken van lenzen, want het contact tussen Meneer Lens en mij is ver te zoeken. We hebben wat je noemt een voor-wat-hoort-wat-verhouding. Mijn lenzen willen alleen contact als ik ook goed voor ze zorg. Zo niet, dan jumpen ze er gewoon uit en verstoppen zich voor 36 uur op de meest onmogelijke plekjes. In je navel, onder het keukenblok, tussen de hagelslag en ga zo maar door.