Het voorjaar is in aantocht. De vogels zijn op vrijersvoeten en druk doende een onderkomen voor het toekomstig kroost te bouwen.
Vanachter mijn bureau kan ik zien hoe een stel tortels, op een smalle richel boven de zonwering, bezig is een nest te creëren
Zij zit nagenoeg klem en wacht op de takken die hij aanvliegt. Tortels lijken slordige bouwers.
Ze hebben er geen verstand van of het interesseert ze niet. Eigenlijk is er geen ruimte voor een nest, maar ze proberen toch tot een woning te komen.
De meeste takken die hij aanbiedt zijn te groot voor de bouwplek. Zij pakt ze aan, rommelt en schikt er wat mee, maar de meesten vallen terug op het terras. Even later keurt heer Tortel de takken of hij ze voor het eerst ziet. Na goedkeuring vliegt hij, voor de zoveelste keer met dezelfde onmogelijke twijg in zijn snavel, bijna rechtstandig omhoog. Het kost hem duidelijk moeite, maar hij zet stug door.
Deze vogel verdient een bouwlift.
De kans is groot dat, met een beetje wind, de bouwval ter aarde stort en het hele proces opnieuw gestart moet worden.
Ik hoop vlieglessen van het jonge grut te zien te zien, maar op deze manier komt zij aan eieren leggen niet toe.
Voor mijn werkprestatie maar beter ook. In observatie gaat veel tijd zitten.
Algemeen
Gang
‘Ik wandel sinds kort,’ is zijn antwoord op de vraag of hij aan sport doet. ‘Drie keer in de week ongeveer twee uur.’ ‘Hoe bevalt dat?’ ‘Heel rustgevend. Al stappend kom je los van de Lees meer…
2 reacties
Ontwikkeling · 19 april 2012 op 14:35
Wat een heerlijk stukje. Ik zit bijna naast je uit het raam te gluren. Ik houd van jouw stukjes, omdat ik vaak het gevoel heb erin te zitten.
LouisP · 19 april 2012 op 20:24
Ja, een fijn stukje.
Ik voel het zelfvertrouwen van de auteur bij het lezen van dit stukje toenemen.