Breken

Mijn vriend, het lijkt er op dat we het niet eens zijn met elkaar.
Mijn knieën voelen zwak, ik sta niet stevig. Ik val te snel om.
Het is hoog water, dus te diep om te zwemmen.
Ik kan niet op adem komen, je verscheurt me stukje bij beetje.
Hoe jij ook tegen mij doet op dit moment, ik kan het je niet verwijten.

Ondanks dat je me breekt en me verdooft en mij een ondraaglijke pijn bezorgd, heb ik je nog steeds nodig.
Het hoge water vloeit langzaam weg, als ik mijn lege huis verlaat.
Ik kan je niets vertellen, want je mond gaat wijd open en je kunt helaas niets voor je houden op het moment.
En erger nog, je verdraaid een hoop.
Maar ik heb geen zin om het tegendeel te bewijzen en je verhalen te weerleggen als mij er naar wordt gevraagd.
Ik heb je nodig, maar ik pas op wat ik tegen je zeg.

Ik moet blijkbaar het slechte eerst uitdrijven, maar het blijft tegen me praten.
Ik ben geen gelovige, maar ik geloof dat je er vanzelf achter komt dat je mij nu teveel belast.
Ik geloof dat je me gaat ontlasten en gaat beseffen wat er aan de hand is.

Ondanks dat je me breekt op het moment, heb ik je nog steeds nodig.
Wil jij er zijn?

Wees een vriend, zoals je dat altijd bent geweest.