“Chris, jouw roots liggen in Den Haag. Je bent een muzikant, een blower en je drinkt.”

“O?”

“En dan zie ik je met een wortel in Afrika staan, en dan vraag ik mij af: Wie is Chris?”

“Hahaha, een wortel?”

“Ja, op facebook. Ik kan je niet meer volgen. Wat probeer je eigenlijk te bewijzen? Ben je vergeten wie je bent?”

Het is twee uur zaterdagnacht. Ik zit met mijn vriend Martijn in El Basha, een dubieuze shoarmazaak in de Haagse binnenstad. De tussenstand bedraagt 15-0 in het voordeel van Martijn. Dat wil zeggen, vijftien alcoholische consumpties van Martijn tegenover geen enkele van mij.

“Wat bedoel je eigenlijk, Martijn? Ik begrijp niet precies wat je wilt zeggen.”

“Ja, als je dát niet eens begrijpt. Dat bedoel ik.”

“Wát bedoel je, Martijn?”

“Waar is de oude Chris? Jij hoort gewoon te blowen. Dat is wie jij bènt. Je bent jezelf helemaal kwijtgeraakt.”

“Martijn, ik blow al 25 jaar niet meer. Ik heb in mijn hele leven niet meer dan twaalf jaar geblowd. Mijn laatste blowtje heb ik in 1989 gedoofd.”

“Ja, maar het is wie je bènt. Je hebt jezelf verloochent. Eerst met dat werken van je. En toen woonde je ineens in een kast van een huis. Met al die designmeubels en zo.”

“Hahaha, en nu niet meer.”

“Zie je nu wat ik bedoel?”

“Nou, leg eens uit?”

“Dat je jezelf niet bent. Het is altijd wat anders met jou”

“Hé, ik ben het. Chris!! Maakt het jóu wat uit of ik blow, een stropdas draag, in mijn neus peuter, of iedere ochtend mediteer? Wij zitten hier nu toch gewoon aan de shoarma. Net als dertig jaar geleden.”

“O ja, dat gemediteer van je. Nu ben je ineens een nep-boeddhist geworden.”

“Martijn, ik bén helemaal geen boeddhist. Niet iedereen die mediteert is gelijk een boeddhist hoor. “

“O ja? En waarom ga je volgend jaar dan naar Tibet?”

“Da’s een heel ander verhaal. En je weet het ook wel. Dat heb ik je al verteld. Ik weet het ook niet. Het drong zich ineens in mij op en toen kreeg ik dat boek over die pelgrimstocht. Naar die berg, Mount Kailash. Toen kreeg ik het idee dat ik er naar toe moest. Maar Martijn, wat vind je? Wek ik de indruk alsof ik de weg kwijt zou zijn? Alsof ik uit balans zou zijn? Denk je dat ik ongelukkig ben?  Of denk je dat ik misschien een façade op houd? Dat ik iemand pretendeer te zijn die ik niet ben? Is dat misschien wat je denkt? En als dat dan al zo zou zijn, wat zou jou dat dan kunnen schelen. Dan is het toch allemaal mijn probleem? ”

“Je bent een Hagenees!! Don’t you forget it! Jij bent van de muziek. Dat ben je helemaal vergeten. En je zegt ook van die zweverige dingen. Wat had je laatst ook al weer? O ja: Wetenschap is een religie. Wat een gelul. Hoe kan ik jou nou nog serieus nemen? ”

“Dat vind ik een goeie vraag! Ik weet weliswaar niet precies wat dat met mijn roots te maken heeft. Volgens mij zijn dat twee totaal verschillende zaken. Toch?”

“Ik kan jou echt niet serieus meer nemen. En als je ziek bent, dan neem je tóch gewoon een pil. En dank zij wie is dat? Precies: de wetenschap!! En weet je wat het met jou is? Het ene moment zit je laveloos bij mij aan de bar. Op het andere moment kom je in je Porsche aanzetten. Weet je trouwens wat het verschil is tussen een stekelvarken en een Porsche? Een stekelvarken heeft pricks on the outside, bij een Porsche zitten ze in the inside. En nu loop je er als een guru bij en ben je zelfs gestopt met drinken.”

“Dat klopt. Ik wil zuiver zijn als ik  naar Tibet ga. Dus heb ik besloten om tot die tijd, nu nog zo’n zes maanden, geen druppel alcohol te drinken.”

“Je bent er echt niet gezelliger op geworden.”

“Nee, jij bent gezellig.”

“Ja, lul er maar weer overheen. Het klopt gewoon niet. Jij klopt gewoon niet. Met je watertje en je muntthee. Je bent al net zo erg als Aad en Peter. Jullie lijken wel een stelletje wijven.”

“Hé Martijn.”

“Wat?”

“Er zit knoflooksaus aan je kin.”

Categorieën: Algemeen

Chris

Chris den Daas

7 reacties

Spencer · 22 december 2014 op 15:58

Lastig hè, die hokjesgeest. Leuk Porsche-grapje.

troubadour · 22 december 2014 op 18:45

Haha, hup Martijn..

Meralixe · 22 december 2014 op 18:59

Bij een radicale ommekeer verlies je uiteraard vrienden. Toch mooi hoe je je via kleine details (knoflooksaus aan je kin)dan toch boven de andere verheft. 🙂

    Chris · 23 december 2014 op 13:53

    Van een radicale ommekeer was hier geen sprake hoor. Noch van een “verheffen boven een andere”. Noch van het verliezen van vrienden. Het betrof hier slechts een geanimeerd gesprek tussen iemand met een hang naar het verleden die 15 alcoholische versnaperingen achter de huig had met iemand die enkele watertjes en muntheetjes had genuttigd.

trawant · 22 december 2014 op 20:01

Je hebt er nu eenmaal die bij gebrek aan eigen gewicht aan jouw enkels gaan hangen. Een mooi voorbeeld van hoe sommige vriendschappen ,verwateren’.

    Chris · 23 december 2014 op 13:57

    Haha, verwateren. Leuk gevonden. Ja, sommige vriendschappen doorstaan met glans de blaastest.

Mien · 22 december 2014 op 21:38

:yes:

Geef een reactie

Avatar plaatshouder