Genaaid door Femke Halsema

Van diverse zijden word ik dezer dagen gefeliciteerd. En niet alleen met het feit dat ik wederom een jaar ouder ben geworden -zodat ik mij nóg minder hoef te schamen voor die kale perkamenten kop van mij- maar ook met het feit dat ik niet word vervolgd. Ik beschouw dat laatste als een overwinning van de vrijheid van meningsuiting.

Oranje pumps

Dat voelt vast goed. Je hebt je vlaggetjes op je gezicht getekend, zit politiek correct aan de Amstel Malt en hebt je zoontje als excuus meegesleept naar het stadion terwijl het arme jongetje nog amper lijkt te kunnen praten. Later schep je tegen je vrienden op dat je met collega’s was en vice versa. Wat ben je toch een toffe peer. Je vrouw heeft deze avond vast een ‘meidenavond’ terwijl ze ergens achterin de dertig, begin veertig is of misschien zit ze wel bij haar kapper om haar pittige, korte kapsel bij te laten werken.

Robben

Het is weer eens zover.
Arjen Robben hoeft maar gras te ruiken of er knapt, breekt, scheurt, of verrekt iets in dat frêle lichaam dat meer geschikt lijkt voor figuurzwemmen of kunststoten.
Elke keer als Robben een passeerbeweging maakt, houd ik mijn hart vast, elke keer als hij aanzet om buitenom te gaan sla ik mijn handen voor mijn gezicht. Pas op voor dat polletje Arjen, kijk uit, achter je!

Oranje

Ik weet het. Ik ben een cynicus, een zwartkijker, een nihilist, een spelbreker, een zeurkous, een misantroop, een kruikenzeiker, een spijkers op laag water zoeker, zeveraar, kankerpit en ’n zaniker.
Ik kan de oranje zon niet in het water zien schijnen.