Het is zeven uur ’s ochtends, ik bevindt op het busstation van een klein stadje in het Noorden van Laos. Vanmorgen ben ik om half zes opgestaan om eerst te kijken naar de monniken die hun ronde door de stad maken. Daarna ben ik naar het busstation gelopen, dat zich Lees meer…
Ik sla m’n arm om haar heen. Ze schudt haar hoofd. De regendruppels uit haar haren prikken in m’n gezicht. Ik pak haar hoofd tussen m’n handen en kus haar hartstochtelijk op de mond. Ze slaat een been om mijn knieholtes. We kussen elkaar nu innig. Vol overgave. Ik voel Lees meer…
Na een Cristal de Saint Marc en een Eau de ma tante gingen we aan tafel. Ondanks haar ogenschijnlijke onverschilligheid wist ik dat de radertjes in het hoofd van Constance harder op zoek waren naar rust dan die van de klok in de hal van Hotel La Commanderie de Vallognes Lees meer…
lk ben zo iemand die verschrikkelijk lui kan zijn. Neem zo bijvoorbeeld het schrik-moment wanneer ik mijn vader hoor roepen op een zaterdagochtend: ‘Ben je al wakker, is al half 2 geweest.’ En besef dat het wéér niet gelukt is om mijn wekker me ook werkelijk te laten wekken om Lees meer…
‘Constance, Constance.’ Ik kon het niet laten deze woorden tegen mijzelf te zeggen terwijl ik, achteloos tegen de bar geleund, net deed alsof ik Constance niet in een zee van Chinese zijde de trap zag afdalen. Uitgekookte duivelin die zij was ging zij op de barkruk naast mij zitten; mij Lees meer…
