Catweazle

Het manneke sprong met een jeugdig hupje uit zijn camper maar landde al bottenkrakend in het twintig centimeter lager gelegen gras. Toen hij overeind was gekrabbeld en ik hem goed kon beschouwen, had hij wel wat weg van de  bekende Engelse televisie-griezel uit de jaren zestig:  Catweazle…

Er was overigens behoorlijk aan de man geprutst om zijn uiterlijk er beter uit te laten zien. En dan in de richting van het originele ontwerp van zestig jaar geleden. Simpel: er was gepoogd deze Engelsman middels wat kunstgrepen een jaartje of wat jonger te kleien. Voor de duidelijkheid: het was mislukt. Ik kreeg een beeld waarbij er tegelijkertijd zowel aan de boven als aan de onderkant aan het vel werd getrokken en vervolgens als een toffee papiertje in elkaar werd gedraaid.

“O, it’s lovely down her, darling. Come quickly”, kraakte hij. Vol verwachting klopte mijn hart. Wat zou er voor een opgeleukte bijpassende opoe uit dat campertje huppen…

“Come on darling, Brompot is waiting”…

Er klonk enig gegeit. Een hoog stemmetje piepte iets terug. Catweazle spoorde haar aan wat haast te maken omdat het echt “lovely” was. En jawel hoor: mijn “opoe” verscheen in de deuropening. Gereïncarneerd in het prachtige lijf van een jeugdig Thais poppetje van drie turven hoog. Ze sprong vrolijk als een dartel lammetje uit het busje…

“Dat is leuk”, fluisterde mijn echtgenote, “hij is op vakantie met zijn kleindochter”. Nou, ik zag het even anders. Onze oer-Engelse bejaarde kon nooit de opa zijn van het rond de achttien lentes tellende Aziatische kindvrouwtje wat zoeven uit de camper was gehupt…

Trots pakte hij het popje bij haar hand en gewapend met een toilettasje en handdoekje liepen ze richting douche-gebouw waar ze vervolgens achter een houten deur verdwenen.

Ze moet daar behalve met zijn haar, ook iets positiefs met zijn vel hebben uitgespookt, want toen ze na een half uurtje terug richting campertje liepen zag het er bij hem allemaal een stuk strakker uit. Hij glom bovendien van oor tot oor. Ongetwijfeld vanwege de Thaise poetsbeurt die hem ten deel was gevallen.. Vervolgens verdween het setje in de bus, deur schoof dicht en nadat ook de gordijntjes waren gesloten keerde de rust terug en was er alle ruimte voor de avond om te vallen.

Toen ik de volgende ochtend “vroege vogel” zat te wezen onder de luifel van onze caravan, hoorde ik vanuit het campertje enig geluid. Herkenbaar geluid wat volledig paste bij de lichte schommeling van de camper . Ik kreeg er beeld bij en mijn nuchtere maag draaide om…

Toen Opa Catweazle wat later de camper uitklom, richting toiletgebouw strompelde en mij op mijn tak zag zitten, verplaatste hij zijn blik strak de andere kant op. Ik bekeek hem in het voorbijgaan. Zijn gladde glimmende zwartgelakte haar weerkaatste iets van een rode gloed… het werd veroorzaakt door de weerspiegeling van zijn kaken. Daar stond namelijk een diep donker schaamrood duimendik bovenop..

Brompot