Sinds enige weken zit ik mijn dagen uit op een administratieve afdeling van een van de grote banken van Nederland. Goh wat leuk zou je denken, waarom zou je dit gegeven met ons delen? Een simpel antwoord is niet te geven. Waarschijnlijk meld ik dit enkel uit pure frustratie. Sinds ongeveer zes maanden ben ik klaar met mijn opleiding aan zomaar een Hogeschool in Nederland en ik schijn maar niet gekwalificeerd te zijn voor een baan op mijn niveau en in mijn vakgebied. Welk vakgebied dat dan ook moge wezen. Een ding weet ik zeker. Met mij zijn dezer dagen hele volksstammen aangewezen op baantjes, die in principe niet te min zijn voor ons, maar ja, hoe zal ik dat nou zeggen. Ik verbaas me dat ik nog elke ochtend op tijd de afdeling opstrompel. Nog wel. Het is eigenlijk gewoon en dan zeg ik het nog aardig, kut! Ja kut, het is niet anders. En ja, ik zal het gvd dan ook maar melden ook, ik ben een afgestudeerd communicatiespecialist! What ever de fuck dat nog betekent, blijkbaar in Nederland. Nederland ziet opeens niets meer in communiceren!? Hoe denkt men in godsnaam de volgende dag te halen? Veel van mijn studiegenoten en vakgenoten moeten in volkomen geschift lange gaarkeukenrijen inschikken om het enkele beschikbaar zijnde communicatiebaantje te kunnen bemachtigen. Geschift, bezopen! Hele scholen en roedels communicatie-experts worden uitgefaseerd of zoiets en hun taken worden verdeeld over de overblijvende communicatie-zielepiet en de omliggende administratieve afdelingen of de, God hebbe haar of zijn ziel, de onvermijdelijke officemanager. Want en hier komt het grootste argument om mijn vakbroeders te kunnen elimineren, deze communicanten brengen niet zichtbaar geld in de kas AAAAAAAAAAAAAH. Hoe durft men het te zeggen. IK sta niet voor mijzelf in als ik stel, dat zonder een goed opererende communicatieafdeling en dito beleid een bedrijf geen hol, juist geen hol waard is! Voor al jullie topmanagertjes daarbuiten, laat ik jullie een goede en waardevolle raad geven. Haal voor een keer dat al veel te grote hoofd van jullie uit je breed bemeten bilnaad en noteer dit waardevolle advies. Investeer ten allen tijde in goede communicatie! Je kan het een gouden regel noemen, zal ik maar zeggen. Jullie zullen zien en dat is voor jullie soort niet makkelijk ik weet het, de business kan ook in slechte tijden, dankzij een doordacht communicatieplan en –beleid op peil blijven. Maar goed het zal aan dovemansoren gericht zijn, maar ik heb in ieder geval een emotionele lans gebroken voor mijn vakbroeders en –zusters. Ik slaap vannacht wel weer, lijkt me. Neem het niet te persoonlijk al meen ik het wel zo.
Kirizu Rebani
3 reacties
viking · 27 juli 2003 op 11:15
Geachte heer Rebani,
Wij hebben uw sollicitatie met belangstelling gelezen maar moeten u tot onze spijt mededelen dat wij niet over een vacature beschikken welk past bij uw profiel.
Wij wensen u veel succes,
Hoogachtend,
Z. Everlap
Hoofd communicatie.
Kobus · 28 juli 2003 op 22:55
Ik ken je niet natuurlijk,laat staan je communicatie kwaliteiten.
Wat ik wel weet is dat het vaak heel bedreigend kan zijn voor managers om mensen in dienst te nemen die wat betreft kennis meer weten dan zijzelf en dat combineren met een gebrek aan mensenkennis. Zeker als net afgestudeerde zul je het gevoel kennen om het wel eens even te gaan maken. Bij een kruiswoordpuzzel zit de moeilijkheidsgraad niet in de puzzel zelf maar in de omschrijving. En aan mensenkennis wordt relatief weinig aandacht geschonken in opleidingen. En daardoor hangt bij een sollicitatie veel af van je houding. Maar tegenwoordig wellicht nog veel meer aan het ‘je gunnen’. Zoveel macht zit er in het bedrijfsleven.
Clueless · 29 juli 2003 op 13:14
Beste Kirizu,
Ook ik ben een communicatieproduct van zo’n hogeschool ergens in Holland. Met het verschil dat ik nog NIET ben afgestudeerd en WEL een hele leuke en goede communicatiebaan heb weten te bemachtigen. Oneerlijk? Nee, dat denk ik niet. Ik heb mijn studietijd – verondersteld de mooiste tijd van je leven te zijn – namelijk verruild voor een zware doch leerzame pre-carrière. Terwijl mijn studiegenoten op hun vrije dag lekker op het strand lagen en hun avonden al feestend doorbrachtend, zat ik ’s ochtends om 9 uur al op kantoor, de geestdodende werkzaamheden van mijn talloze administratieve baantjes uit te voeren. Langzaam maar zeker werkte ik mijzelf omhoog van o.a. receptioniste, administratief medewerkster, productie assistente, junior redacteur, marketing assistente, office manager, PR medewerkster tot volwaardig persvoorlichter en webmarketeer bij een groot mediabedrijf. In totaal heb ik hier zo’n 6 jaar over gedaan, met daarnaast mijn studie natuurlijk nog. Een omweg, dat geef ik toe. Maar je kunt niet verwachten dat bedrijven onervaren communicatie’deskundigen’ aannemen, terwijl er zoveel ervaren professionals op de markt zijn. Stages tellen helaas niet, in the real world. Daarom zit er niks anders op dan je neer te leggen bij je lot en je ‘flutbaantje’ met veel verve en enthousiasme vol te houden, onderwijl hier en daar je ambities kenbaar makend. Dan word je op een gegeven moment vanzelf opgemerkt. Het gros van de communicatiedeskundigen is ook onderaan de ladder begonnen, opleiding of niet. Gaandeweg zul je vanzelf merken dat een opleiding ver ondergeschikt is aan je ervaring, je sociaal- en aanpassingsvermogen, je uitstraling en je instelling. Tip: een communicatiebaan bestaat voor een groot deel uit netwerken. Begin daar nu vast mee!
Nog één opmerking: helaas moeten er in deze barre economische tijden veel banen verdwijnen en vinden er veel reorganisaties plaats. Je hebt gelijk wanneer je zegt dat veel bedrijven de waarde van een goed communicatiebeleid en -personeel zwaar onderschatten, maar we zijn zeker niet de enigen die worden ingekrimpt. In feite is dit het geval met alle ‘ondersteunende’ afdelingen, kijk maar naar de IT wereld, bijvoorbeeld.
Succes met je carrière!
Gr. Clue