De bajonet van Joe Fanello

Toen de bajonet die op het geweer zat van Joe Fanello (een jongen van amper twintig
jaar, geboren en getogen in New York maar met een bloedlijn terug lopend tot
zeker begin zestiende eeuw in San Gimignano waar zijn voorouders hadden
gehandeld in lakenstoffen en daarmee zeer vermogend waren geworden en waardoor
hun nazaten in de gelegenheid waren gesteld om nog rijker te worden omdat dezen
met het eerder vergaarde kapitaal een prominente plaats in de wereld van het
bankwezen konden bemachtigen – wat trouwens voor de overgrootvader van Joe,
genaamd Profumo, geen reden was om af en toe simpelweg eens in de zoveel tijd
te verdwijnen van het landgoed om na een week of zes weer terug te keren met de
mededeling dat hij in het huwelijk getreden was met een vrouw die luisterde
naar de naam Piacevolé of Nessundorma maar wat zijn veel jongere echtgenote dan
toch weer door de vingers zag omdat zij wel wist dat Profumo ooit zou sterven
aan een te hoge bloeddruk of opgenomen zou worden in een gesticht voor
krankzinnigen en dat zij genoeg plezier beleefde aan chauffeur, melkboer en
verzekeringsagent terwijl ze zich wèl afvroeg welk kind nu van welke man was en
het intrigerende is dat de moeder van Joe dat gedrag ook vertoonde omdat naast
Joe nog meerdere zusjes en broertjes rond liepen waarvan de oorsprong van
vaders kant niet helemaal of in het geheel niet te achterhalen was en waarvan
gezegd moet worden dat zij niet allemaal goed terecht zijn gekomen in die zin
dat er drie broers waren waarvan de oudste, genaamd Jerry, eindigde als
tandloze mondschilder in Bogota, waarbij dan ook wel weer moet worden opgemerkt
dat het geen schande is om tandloos te zijn in Bogota als je maar een goede
mondtechniek hebt en dat had Jerry beslist wel, en twee zusters waarvan de
oudste, Susan, ooit een zwemwedstrijd had gewonnen in Flush Falls; de andere
zus daarentegen blonk uit in het vangen van salamanders om maar een voorbeeld
te geven) in de buik van Kolonel Ludwig Fortmann zum Fröde am Velde (die nog
minder dan een maand daarvoor tegen zijn compagnie had gezegd dat dat hele
gebeuren in Normandië een en al misleiding van de geallieerden was terwijl hij
dat zelf niet geloofde, en verlangde naar zijn huis Kreuzberg zum Teller waar
Irene nu waarschijnlijk met de twee Bubben een wandelingetje maakte of even
lekker in de tuin zat terwijl op de achtergrond mooie muziek van Bach klonk en
mischien Frau Flausch langs was gekomen om samen wat sokken te stoppen, daarbij
echter wel terugdenkend aan de zeer fijne tijd die hij had door gebracht met
Ischelle in Caen en zich afvragend hoe het verder zou gaan met het kind dat hij
bij haar verwekt had maar tegelijkertijd wetende dat dit niet meer een deel van
zijn leven zou uitmaken) werd gestoken en daarna, zoals het onderwezen was, nog
eens stevig werd rond gedraaid om de ingewanden flink te beschadigen door een
soldaat die het geweer van Joe Fanello had gepakt nadat laatstgenoemde dodelijk
getroffen was tussen de ogen door een kogel die afgevuurd was door een zekere
Herbert Mannteufel uit Remagen die filosofie had gestudeerd in Leipzig, was zijn
eerste gedachte: “Waar ben ik nu weer in terecht gekomen?”