De Blauwe Knoop

In de stad ziet Karel zijn kroegmaat Joop van verre aankomen.
“Duik die steeg in”, zegt zijn innerlijke stem.
“Laat het niet op een ontmoeting aankomen, voor je het weet zit je aan een biertje en dan is het hek van de dam.”
“Zeur niet”, denkt Karel. “Ik kan Joop wel weerstaan, ik maak een praatje en loop door.”
“Doe nou niet, je krijgt er spijt van.” Maar het is al te laat. “Ha, die Karel, lang niet gezien zeg, ben je lid geworden van de blauwe knoop”, grapt Joop, die naar alcohol ruikt.
“Je zit er niet ver naast, ik sta inderdaad al drie weken droog.”
“Goed zo”, zegt de innerlijke stem. “Vertel maar gewoon de waarheid, dat wordt gewaardeerd.”
“Ha, ha, die Karel, altijd in voor een grap, staat al drie weken droog, dat gelooft geen hond.”
“Toch is het de waarheid, Joop, het kost moeite, maar tot nu toe gaat het goed.”
“Kom op man, neem een biertje van me, daar op het terras.”
“Als je het niet erg vindt loop ik liever door, dat is echt beter voor me.”
“Volhouden”, zegt de innerlijke stem. “Laat die Joop maar kletsen en zijn eigen lever naar de Filistijnen helpen. Die van jou is bezig zich te herstellen en daar doe je het voor, zei je gisteren nog tegen je therapeut.”
“Hou nou even je mond, denkt Karel, ik kan zonder jou mijn bonen ook wel doppen.”
“Dat denk je, maar ik zie toch hoe je staat te aarzelen, deze ontmoeting heeft al veel te lang geduurd, kijk nou uit, Joop wint het nog.”
“Nou wat wordt het, een Vaasje of een Palmpje, ook lekker, ik trakteer”, zegt Joop die aan een consumptie toe is.
“Niet doen, niet doen”, toetert de innerlijke stem. Karel negeert zijn geweten en besluit dat eentje geen kwaad kan.
Als Joop de bestelling wil plaatsen bij de ober zegt Karel. “Voor mij graag een ijsthee.”