De groentevrouw heeft ook last van haar darmen en dat schept een soort band. Nadat de klant voor me is geholpen, wat zoals gebruikelijk nogal lang duurt vanwege ‘Zijn die sinaasappels sappig?’, ‘Wat zal ik vandaag nou weer eens eten’, langdurig geknijp in van alles en nog wat en het niet kunnen vinden van de portemonnee, informeer ik hoe het met haar spijsvertering gesteld is.

Niet best, ze heeft steeds pijn en kramp en een opgeblazen gevoel, en dan moet ze vanavond ook nog naar het ziekenhuis. Vanavond? Hoe dat zo? Haar zus, die ligt in het ziekenhuis. Eierstokkanker, maar het is helemaal uitgezaaid en er is niets meer aan te doen. Ja, ze hebben nog wel dingen uitgeprobeerd die alleen nog maar op dieren waren getest, maar dat is niets geworden. Ze lag nu dus alleen nog maar te wachten op haar dood.

En haar man, zijn hele been verbrijzeld! Je vraagt je af hoe of dat het kan. Die twee, nooit iets gemankeerd, en dan ineens hoppakee, allebei bengelend aan een dun draadje. Hun leven.

Tja, het kan zo gebeurd zijn, beaam ik, een ongeluk zit in een klein hoekje. Misschien ligt het aan deze straat, probeer ik, die vertoont een nogal hoge mortaliteit. Morteliewat? Dat er veel mensen doodgaan, verbeter ik, neem nu uw man. Blozend van gezondheid, een en al levenslust, maar dan ineens kanker en het was snel gebeurd.
Tja, dat was ook al weer zes jaar geleden. Zes jaar al weer, waar blijft de tijd? En dan natuurlijk de slager van hiernaast. Net bezig zijn zaak op te doeken na veertig jaar in het vak te hebben gezeten, plotseling niet goed worden en… tja, dat was eveneens snel bekeken.
En dan zijn vrouw. Met haar hoofd op de trottoirrand gevallen vanwege een lichte beroerte en toen moest er een metalen plaat op. Maar ze hadden niet alle stukjes schedel verwijderd, waardoor er zo’n stukje in de bloedbaan kwam en… ja, dat had evenmin lang geduurd.
En niet te vergeten de kruideniersvrouw van de overkant, en haar man, wat hadden die ook al weer? Ook kanker? Niet? O, alleen de vrouw?
Ja, haar man had een hartinfarct, dat is waar ook. Ja ja, het is allemaal wat.

Doe er maar een paar sinaasappels bij, voor de gezondheid. Want ik eet veel te weinig fruit.

Thuisgekomen leg ik de sinaasappels bij hun gerimpelde soortgenoten in de fruitschaal.

Categorieën: Algemeen

6 reacties

Meralixe · 15 juni 2013 op 08:29

:yes:
Spencer, zo lees ik ze liever zie. Nee, nee, niet omdat het vetjes gedrukt is, maar omdat er herkenbare situaties en mensen geschetst worden.
In de eerste alinea bijvoorbeeld voel ik een geduldig zenuwachtig wordende irritatie door de traagheid van de eerder bediende klant. Mooi! :inlove:

Nachtzuster · 15 juni 2013 op 18:19

Lekker verhaal. Kan zo in Coronation Street. Of op de Albert Cuijp. :yes: Hoe is het inmiddels met de groentevrouw en haar zus? 😉

Blanchefort · 15 juni 2013 op 18:44

Gaaf stuk.

Sagita · 15 juni 2013 op 19:08

De realiteit! Ja zo gaat er het aan toe. Maar dat weten we toch allemaal. Zout in wonden!
groet Sa!

Yfs · 15 juni 2013 op 21:26

Heerlijk om te lezen! Gave slotzin!! :yes:

Harrie · 17 juni 2013 op 16:26

Eet voldoende Freud dan blijf je Jung. Groetjes, Harrie

Geef een reactie

Avatar plaatshouder