Was afgelopen week aan het zappen en landde volkomen onverwacht bij de VPRO op Nederland 3. Midden in een schaamlip-reconstructie scene. Dat werd me al snel duidelijk want ik zag de langsflitsende beelden en vernam het alles verklarende commentaar. Nu zit ik niet echt te wachten op een snijscene, en zeker niet zo één, ware het niet dat het hier een patiënte betrof die ik herkende. Voor de duidelijkheid: van gezicht. Een stadsgenote. En dat alles is best heel bijzonder. Ten eerste omdat onze stad niet echt veel op TV komt, ten tweede vanwege het feit dat er een bekende in beeld loopt en ten derde omdat de ingreep  niet elke dag op TV te zien is…

Het bleek ook inderdaad een bijzondere ingreep. “Valt onder de cosmetische aanpassingen”, verklaarde de stem, “die je overigens zelf moet betalen”. Mevrouw had er negenhonderd euro voor neergeteld. Ook haar partner kwam in beeld. Ik verdenk hem ervan dat hij de ingreep heeft gedoneerd. Misschien wel als verjaardagscadeautje. Of voor de kerst. Hij vond het namelijk, zoals hij zei, “erg noodzakelijk”. En aangezien hij haar met een poenige BMW bij het ziekenhuis afleverde, kreeg ik het idee dat hij dat financieel ook gemakkelijk kon.

Ze had ook een tasje bij zich. Met doperwten. Dacht in eerste instantie dat ze misschien wel moest overnachten en uit kostenoverwegingen zelf eten had meegenomen. Maar dat was natuurlijk onzin. De erwtjes waren bedoeld voor ná de ingreep. Het moest de boel koelen. Tenminste, dat zei ze. Vond het allemaal wel een tikkeltje vreemd.

De verpleegster die haar begeleidde vroeg er wel naar. Of ze de erwtjes bij zich had. Die werden meteen, om ze koud te houden, in een diepvriesvak gedeponeerd. Vervolgens werd ze verzocht om plaats te nemen waarop ik verwachtte dat de opname wel zou worden onderbroken voor een commercial, maar niets bleek minder waar. Hij bleef doordraaien. Vond het allemaal best wel een beetje gênant, maar toch ook wel weer leerzaam. Ze legden namelijk uit hoe vervelend het de laatste jaren allemaal was geweest. De partner knikte instemmend. Kreeg het gevoel dat hij elk moment in huilen kon uitbarsten. Ik voelde met hem mee.

De ingreep duurde uiteindelijk minuutje of tien en leverde een tweetal, op een wit lakentje gedeponeerde lapjes vlees op. Zag er best vervelend uit. Vervolgens kwamen de erwtjes aan bod. Ze werden op hun plaats geduwd, met een lapje gezekerd en een kleine dertig minuten later zat mevrouw weer in de BMW en werd afgevoerd…

Afgelopen weekend liep ik bij de Appie in de diepvrieshoek. Had namelijk een schriftelijke opdracht om diepvriesgroente in te kopen. Ik trok de ietwat klemmende deur open en stak mijn kop in de kast. Mijn ogen vlogen onderzoekend over de rekken en bleven hangen ter hoogte van zakken met diepvrieserwtjes. Ik twijfelde. Iets zei me dat er vast meer stadsgenoten het programma hadden gezien… Ben uiteindelijk maar met een tweetal Pizza’s huiswaarts gegaan….

Brompot

Categorieën: Algemeen

Bart

Bart Vlasblom, 63 jaar en met pensioen. Inmiddels vijftien jaar actief als columnist. Werkwijze: Met een kritische blik dagelijkse ontwikkelingen volgen. Zowel op politiek, maatschappelijk als persoonlijk terrein. Dit alles uitvergroot en op een humoristische wijze weergegeven. Brompotcolumns zijn "columns met een knipoog..."

8 reacties

Libelle · 4 december 2013 op 17:37

Nou, die BMW-gozer heeft haar vast gedwongen, weet ik sinds kort. Denk wel dat dit een spraakmakend stuk is. Ik houd mijn kruit droog.

Nachtzuster · 4 december 2013 op 17:43

Heerlijke, humorvolle column! Er staat geen woord teveel in en er zit veel vaart in. Het lijkt mij zeer gênant voor je plaatsgenote dat zij herkend is. Zeker met zo’n delicate kwestie. Maar ja, daar kiest zij zelf voor. Ik ga eens spieken op uitzendinggemist, denk ik. Met een grote lach gelezen! :rotfl:

Sagita · 4 december 2013 op 17:50

O jè, dacht even dat je voor rosbief lapjes ging! Ik vind die persoonlijk nogal smakelijk, maar ik zie er nu voorlopig van af. Ik denk dat ik met de kerst gewoon voor een konijnenboutje ga. Zonder erwten.
Leuk verhaal! Goed geschreven!
groet Sa!

Meralixe · 4 december 2013 op 19:29

Het is natuurlijk uw keuze maar mij spreken die korte afgekapte zinnen niet aan.
Verder heb ik wel hartelijk gelachen met de ‘propere’ humor rond dit probleem rond wat we hier in Vlaanderen de fijne charcuterie noemen. :-))

g.van stipdonk · 4 december 2013 op 20:09

Heb deze uitzending inderdaad gemist, hoewel ik me afvraag of je ooit wel een uitzending kunt missen. Ga deze dan ook zeker niet opzoeken. Bijzonder leuk geschreven.

Mien · 4 december 2013 op 23:32

“Twee pizza’s? Twee schaamlappen, zul je bedoelen”, aldus het meisje van de Plus.
Geweldige column. :yes:

irma1969 · 6 december 2013 op 12:57

Een heerlijke column met een dikke glimlach gelezen!
Ergens denk ik: ze zal toch niet voor niks met haar benen wijd op tv zijn gaan liggen? Van de financiële vergoeding kan ze binnenkort haar borsten van maat B naar maat F laten vullen. Wellicht ook op tv?

Bart Brompot · 7 december 2013 op 17:45

Ik hoop dat inmiddels iedereen “uitzending gemist” heeft gezien… Dank voor het meeleven en de reacties. Het deed mij goed.

Geef een reactie

Avatar plaatshouder