De keerzijde van iedere medaille

Als een kudde schapen, ook wel bekend als sheeple, staan ze massaal in de rij met hun boodschappenwagentje vol met producten waarvan ze niet eens weten wat ze nu eigenlijk kopen. Winkel in, winkel uit. Massa consumptie is de motor van de economie. Bedrijven doen dan ook alles om de blikken van deze sheeple op de kassa te houden. Waarbij de meest inhumane daden verricht worden.

Zo hebben ze ervoor gezorgd dat de steur in het wild zo goed als uitgestorven is. Puur en alleen vanwege het zwarte goud wat de vrouwelijke vissen na vele jaren pas bezitten, kaviaar. De steur, die al miljoenen jaren leeft, uitgemoord omdat ze een lekkernij in hun lichaam hebben. Nu halen ze uit de Noordzee snotolven naar boven om ze levend open te snijden en ze van hun eitjes te ontdoen, om ze vervolgens weer in zee te dumpen. Echter moeten deze eitjes verschillende chemische processen doorlopen om enigszins hetzelfde te smaken. Ze worden zwart gekleurd met de inkt van de inktvis, nog een slachtoffer. Het is gewoon pure vissen genocide. Wie komt er na de snotolf? De kotsvis?

Sheeple vinden het ook leuk om goudvissen in een kommetje te hebben of een aquarium vol met tropische vissen. Allen geïmporteerd uit China. Deze vissen worden massaal in zakken met drugs en net voldoende water en lucht in een doos gestopt om ze vervolgens te verschepen. Bij aankomst zijn de vissen verdoofd en drijven er vele als zombies over de bodem. En niet iedereen ontwaakt uit hun nachtmerrie. Maar ach, het is toch leuk om die visjes te zien zwemmen in je woonkamer? Goudvissen kunnen overigens een goede halve meter groot en meer dan 20 jaar oud worden. Maar doordat ze in kommetjes mogen zwemmen, ziet de natuur geen reden om ze door te laten groeien. Dat past natuurlijk ook niet, dat is net zoiets als een man van 160 kilo in een prullenbak van 50 liter stoppen. De meeste goudvissen leven dan ook niet lang waarbij de eigenaren vaak schuldig zijn aan dood door schuld.

Vergeet dan onze grote vriend de plof kip niet. Sheeple houden graag van een kipfiletje van 300 gram. Echter worden ze hierdoor zo snel op gewicht gebracht dat ze eruit zien alsof ze onder een grasmaaier terecht zijn gekomen. Maar als je deze plof kip uit de schuur haalt en een aantal maanden met rust laat, groeien ze uit tot reuzen vol met weelderige veren en een kipfilet kunnen opleveren van meer dan een kilo. Maar waarom zouden ze die kippen een goed leven gunnen als ze elke dag opnieuw naar de winkel kunnen voor hun kleine filetje? Het is niet alleen de wens van de sheeple, het is ook de drang van de bedrijven om sneller en meer te produceren. Maar dieren produceer je niet, dieren laat je leven.

Maar het zijn niet alleen maar dieren. Heb je wel eens op de verpakkingen gekeken wat voor rommel er in je eten zit? Kunstmatige geur- en smaakstoffen en genetisch gemanipuleerde onderdelen. Er zit geen eten in je eten. Er zitten mutanten in je blik mais of bonen. Sheeple houden nu eenmaal van een snelle hap. Dus wat eten we nu eigenlijk? Als je het mij vraagt kom het voedsel straks gewoon uit de printers gerold. Gemaakt van granulaat of zo. Alles valt te maken, maar doet het dan nog smaken? Schoon eten is er wel. Zo zag ik laatst een pak met amandelpoeder, die je kunt gebruiken als vervanger voor bloem en zo. Ik heb de verpakking onderste boven en binnenstebuiten gehad, maar ik kon geen ingrediënten tabel vinden. Simpel, amandelpoeder zit er in. Je betaalt er alleen iets meer voor. Iets wat gezond en lekker is, is nu eenmaal duurder. Een burger bij de Mac kost een euro, een bak konijnenvoer kost er vier.

Vergis je overigens ook niet in de elektrische en hybride auto’s. Erg leuk dat men alternatief vervoer wil bevorderen, maar waar denk je dat deze accu’s van gemaakt worden en hoe deze auto’s van de band rollen? De productie ervan schijnt nog slechter voor het milieu te zijn dan die dinosaurus verslindende benzine auto’s. Of dat ze willen dat je vaker loopt of met de fiets naar je werk gaat. Waar komen die fietsen dan vandaan en moet je niet eten om energie te hebben om te lopen of te fietsen? Zo zit er achter ieder productieproces een verhaal. Het één lost het ander niet op, het één is niet beter dan het ander. Alles draagt bij aan vervuiling en vernietiging van de natuur, alleen gebeurt dat via een omweg en wordt de schijn opgehouden.

Begrijp me niet verkeerd, ook ik doe mee aan deze massa consumptie en ook ik houd zo van mijn betaalbare luxe. Maar ik probeer bewust en doordacht te kiezen en me niet te laten misleiden door hun, die alleen de inhoud van mijn portemonnee willen en mij wijsmaken dat ik het zo wil. Ga maar eens na wat je allemaal in huis hebt en wat je dagelijks op je bord voorgeschoteld krijgt. Wat is daarvan nog echt natuurlijk en niet chemisch mishandeld? Het verdient in ieder geval geen medaille.