Standaard gooi ik er van alles in, ook wat er niet in hoort. Ik weet niet hoe het anderen vergaat, maar na verloop van tijd liggen er niet alleen bestek en andere keukenbenodigdheden in mijn keukenla. Naast de juslepel vind ik dan rode miniknijpertjes waarmee ik de kerstkaarten op hang. Tussen de pizzasnijder en het broodmes liggen potloden, pennen, een gevonden steen en wat knikkers rammelen als ik de la opentrek. Er verdwijnen ook spontaan vorken en aardappelschilmesjes, die ene opscheplepel ben ik al een poosje kwijt. Als ik die nodig denk te hebben, grijp ik dus mis. Dan komt er een tijd dat de la niet meer dicht of open wil, eigenlijk heel simpel, hij is te vol.

Zo af en toe heb ik gevoel dat mijn leven ook net een keukenla is. De agenda in mijn hoofd kent soms geen grenzen. Ik doe er nog wel even iets bij, dat kan ik best. Hier een uurtje en daar een half dagje pikken. Een slechte planner ben ik, want in mijn hoofd kan alles en komt alles altijd goed. Het komt dus wel eens voor dat ik op een ochtend twee afspraken heb, of dat een onverwachts ongelukje een afspraak nakomen onmogelijk maakt. Dan is het even improviseren en uiteindelijk komt het ook wel weer goed. Ik wil te veel, weet ook dat het niet kan. Maar het leven duurt te kort als ik alles wat ik ooit droomde nog wil doen.

Eens in de zoveel tijd moet ik dus flink ruimen. Vandaag was het weer eens zover. In een vlaag van verstandverbijstering besloot ik alles uit de la te gooien of het waren de schommelende hormonen, die mij daar toe zette.
Ik kieper de la leeg op het aanrecht. Een zonnebril die al een poosje zoek was komt onder de stapel vleesmessen vandaan. Nu is het een kwestie van sorteren en vooral ook weggooien.

Tegelijk met het ordenen van de keukenla, heb ik ook schoon schip gemaakt met mijn agenda en gedachten die overbodig in mijn hoofd spoken eruit gegooid. Ik schrap zeven uren werk, daarvoor in de plaats ga ik lekker fietsen, lezen of gewoon niets doen.
Mijn nieuwe schoolagenda heeft op de voorkant een mooie tekst: ‘Niks moet, niksen mag.’ Wat geweest is, is geweest en daarover hoef ik niet meer te piekeren. Bladzijde omslaan en verder gaan. Vandaag telt en vandaag ziet mijn la en leven er weer schoon en opgeruimd uit.

En ik weet over een poosje is het allemaal weer een rommeltje in de la en het leven, ik geloof dat het gewoon bij mij hoort.
Ik zal nooit een goede planner worden. Het is wel goed zo, denk ik nu.

Categorieën: Algemeen

pepe

Vrouw, (schone)moeder, leerling-creatief schrijven en nog veel meer. Wil je meer lezen? Hier schrijven wij (meiden van Mary)www.meidenvanmary.wordpress.com. Ik mag één van deze meiden zijn. Schrijven is schrappen, het schrijven schrappen is geen optie.

14 reacties

Mup · 25 augustus 2008 op 08:30

Dus het is geen garantie dat als jij mijn hoofd zou komen opruimen, dat het opgeruimd blijft?

:eureka:Dan ben je bij deze van harte uitgenodigd,

Groet Mup

arta · 25 augustus 2008 op 09:04

Het is alsof je mijn keukenla beschrijft, en het hoofd ook trouwens… Constante chaos, haha.
Weer een lekker Pepe-verhaal!
Helemaal goed!
🙂

SIMBA · 25 augustus 2008 op 09:04

Ja! Een opgeruimd huis geeft een opgeruimd hoofd…eventjes tenminste 😀

lisa-marie · 25 augustus 2008 op 09:20

Geweldig en zeer herkenbaar zoals je je keukenla en je hoofd beschrijft.
Op een vraag waar iets is en niet gevonden kan worden luidt mijn standaard antwoord: “kijk maar in de keukenla.”
En het motto op je voorkant van je agenda die hou ik er graag in :zon:

champagne · 25 augustus 2008 op 11:09

En na zo’n vlaag van orde en netheid, neem ik me altijd voor dat het noooit meer zo’n zooitje gaat worden. Helaas lukt dat in de praktijk nooit…
Herkenbaar verhaal, pepe!

Fem · 25 augustus 2008 op 11:30

Als mijn chaotische agenda het ooit toe zou laten, ruim ik niet alleen mijn keukenlades op, maar begin aan al die grote kasten die ik nu niet eens durf te openen uit angst onder de inhoud bedolven te worden.

Mooi en herkenbaar!

Neuskleuter · 25 augustus 2008 op 12:59

Ik sluit me aan bij Arta en Champagne 😉

Het is een huis-tuin-en-keukenverhaal, dat je lekker weet neer te zetten. Ik snuffelde mee in die lades en zag het precies zo voor me.

Er was een zin waar ik een beetje moeite mee had. Grammaticaal is het wel correct, maar ik las de knikkers nog als een deel van de opsomming, in plaats als onderdeel van rammelen:
[quote]Tussen de pizzasnijder en het broodmes liggen potloden, pennen, een gevonden steen en wat knikkers rammelen als ik de la opentrek.[/quote]
Maar deze zin is tegelijk erg leuk als beschrijving van jouw gedachten en keukenla!

pally · 25 augustus 2008 op 16:45

Leuk, Peep, letterlijkheid èn metafoor. Laat het maar steeds weer een lekkere chaos worden, als hij maanden netjes blijft:meteen naar de ‘spychiater’! 😀 😀
Weet je, uitmesten en weer bijharken houdt het leven erin. Niks aan veranderen. Mijn keukenla: altijd een zooitje, steeds weer even opgeruimd, loopt-ie net zo snel weer vol.

Groet van Pally, die even een dutje doet in de net opgeruimde keukenla.

Prlwytskovsky · 25 augustus 2008 op 18:42

Mocht je tussendoor oefening nodig hebben dan houd ik mij van harte aanbevolen. 😉

priet · 25 augustus 2008 op 20:29

Leuke metafoor, mooi beschreven.
groeten, priet

WritersBlocq · 26 augustus 2008 op 07:44

Hee Peeperdepeep! Fijn je gauw even te lezen in dit goed geschreven epos van jou, mag het woord ‘hrknbr’ weer uit de keuken la of…?? :hammer:
Liefsjes vanuit de jenaaitutsteeds! Pau’tje

DreamOn · 26 augustus 2008 op 14:30

ZEER HERKENBAAR!!!

Zo, toch maar een keer ‘het verboden woord’ gebruikt, maar het IS ook zo herkenbaar… 😀

Groetjes DO.

pepe · 26 augustus 2008 op 16:50

Allemaal bedankt voor de reacties

een groet vanuit een (tijdelijk)opgeruimde la

Ma3anne · 27 augustus 2008 op 08:49

Grappig verhaal.
Ik heb twee keukenlades. Eén altijd keurig opgeruimd en één de vergaarbak. Ben even aan het puzzelen hoe mijn leven dan in elkaar zit.:lol:

Geef een reactie

Avatar plaatshouder