De kinderbijslag-farce

Nadat onlangs door de waanzinnige daad van een psychisch gestoorde jongen alle aandacht opeens werd gericht op de Marokkaanse reljeugd (die overigens al sinds jaar en dag een aantal buurten onveilig maakt en alle inwoners daarvan al over de rand van de wanhoop heeft gejaagd zonder dat het al te veel daadkrachtige tegenmaatregelen opriep), worden plotsklaps allerlei one-liners geroepen die van die daadkracht moeten getuigen. Niets mis mee dat de maat vol is. Alle begrip voor het feit dat het doorgaans jaren duurt voor de werkelijkheid van de straat de ivoren voordeur van het Binnenhof doorgaat. Politiek volstrekt acceptabel dat de buurtbewoners jarenlang tot zwijgen werden gemaand door ideologische fanaten die voor Islamitische fundamentalisten niet onderdoen.
Maar als we maatregelen aankondigen, kom dan in vredesnaam met iets dat haalbaar is. Want de mededeling dat we de kinderbijslag die ouders van lastpakken krijgen, gaan inhouden wanneer die ouders hun kroost niet binnen of in bedwang houden, is volstrekt onhoudbaar voor een rechtbank.

Je mag het van mij proberen, hoor. Alle applaus als het je lukt, maar ik denk te weten dat inmiddels al een hele batterij advocaten klaarstaat om deze ouders van bijstand te voorzien. Kinderbijslag is namelijk een recht, geen privilege. Iedereen heeft er bij mijn weten recht op en het geld wordt niet door gemeenten maar door de rijksoverheid uitbetaald. Dat betekent zoveel als dat die rijksoverheid een wetsmaatregel in zal moeten stellen die voor alle gemeenten van Nederland gaat gelden en niet tot het kennelijk tot rampgebied uitgeroepen Slotervaart alleen. De gemeente Amsterdam kan dus volgens mij niet zelfstandig beslissen dat geld vanuit Den Haag niet aan de ouders van een specifieke groep wordt uitgekeerd, waarbij bovendien eerst nog zal moeten worden bewezen dat hun kinderen het geteisem zijn waarvan het gedrag rechtvaardigt dat er een sanctie wordt toegepast. Een hele klus wanneer we niet eens drie jongeren achter de tralies kunnen houden die in het holst van de nacht met een jerrycan benzine over straat sjouwen waarvoor ze geen verklaring hebben…

En dan daarnaast: wat gaan deze mannekes doen wanneer ze minder geld tot hun beschikking hebben? Juist, sigarenhandelaren, pomphouders, Almeerse juweliers en avondwinkelpersoneel, maak de borst maar nat want deze schurkjes hebben zo hun eigen oplossingen voor dat probleem. En voor die oplossingen pakken we ze vervolgens niet op, want het begrip ‘bewijslast’ is voor een Nederlandse rechter iets heel anders dan voor ons politie- en justitie-apparaat.

Kom nou met oplossingen die echt zoden aan de dijk zetten. Blijf ze achter de vodden zitten. Verstoor hun gedoe net zo lang en blijf ze net zo lang ‘vegen’ totdat de behoefte om met rust gelaten te worden zo groot is dat het rapalje ten einde raad zelf aan de schooldeur, een klooster of de moskee klopt om in elk geval ergens terecht te kunnen waar we ze niet achter de broek zitten. We waren na die vreselijke toestand in dat politiebureau goed op weg en de tekenen van het niet langer accepteren duidden op een gemeenschappelijke reactie die iets positiefs voorspelde. Elke brandende auto bracht dit clubje raddraaiers juist dichter bij de rand van hun eigen afgrond.
Maar houd op met die volksverlakkende en populistische grootspraak die je niet waar kunt maken. Straks komen de lieverdjes erachter dat het dreigen met intrekken van de kinderbijslag niet houdbaar is en dan lachen ze zich allemaal een slag in het rond. Het heeft iets van de ouders die je bij programma’s over opvoedproblemen ziet. Van die mensen die honderd keer tegen hun krijsende kroost roepen dat het niet mag en dat er wat gaat gebeuren, om uiteindelijk na al die loze kretologie op de bank te zakken en helemaal niets te doen. Wat dat voor gevolgen heeft, zien we in de volgende aflevering van ‘Opvoeden door moedertje Overheid’…