De klantenkaart

Moest een nieuwe jas. Voor de winter. Ik liep dus samen met mijn echtgenote in de stad gezellig de etalages af te struinen om uiteindelijk een interessant ogende winkel binnen te sluipen. Binnensluipen vanwege de angst zo’n provisie-geile verkoopster te treffen die zich al hijgend en kwijlend aan mijn broekspijp zou vastklampen. Heb ik altijd de neiging een bot uit mijn zak te trekken en ver weg te gooien. Altijd zo’n hekel aan dat opdringerig geleuter. Ik trof er echter één die vriendelijk kwam vragen of ze me kon helpen. Best een aardige dame. Ben ik achteraf dan toch altijd weer net iets te kort door de bocht met mijn “Nee”

Zag een leuke jas hangen. De maat was zoals elk jaar weer even schrikken, maar het prijskaartje maakte veel goed. Mijn echtgenote vond dat ze er wel zonder gêne naast kon lopen, dus op naar de kassa…

“Zo, meneer is zo te zien geslaagd”,blaatte de caissière terwijl ze de jas aanpakte. Ze startte wat standaard handelingen waaronder het los-martelen van een beveiligingsdopje en het scannen van het kaartje. “Mag ik uw klantenkaart alstublieft ?”. Ik keek naar mijn echtgenote. Die haalde haar schouders op. “Hebben geen klantenkaart”. “O,”klonk het verbaasd. “Maar dan maak ik er toch snel eentje aan ?”.“Uw naam, adres, email, mobiele telefoonnummer en uw geboortedatum alstublieft”. Ik keek haar aan. “Waarvoor ?”. “Voor de klantenkaart, meneer”. “Wat moet ik daar dan mee ?”, vroeg ik opnieuw. “Meneer, een klantenkaart is leuk en handig”. Haar vingers hingen boven het toetsenbord klaar om op de spellingmaat naar beneden te vallen.

“Waarom is die handig ?”, vroeg ik . “Gewoon, handig”, klonk het. “Krijg ik dan korting of zo ? “.“Nee, maar met uw verjaardag krijgt u dan bijvoorbeeld een felicitatiekaartje toegestuurd van de manager. Is toch leuk ? nietwaar mevrouw? “. Mijn echtgenote hield zich buiten de discussie. “En u krijgt informatie via de email. Over bijvoorbeeld onze collecties ”. “Ik hoef geen informatie over uw collecties”,zei ik. Ze werd ietwat rood. “Ik haal mijn collega er wel even bij”. Ze verdween uit beeld.

Er arriveerde een glimmende donkergetinte energie-rijke Snelle Jelle. “Meneer, u wilt geen ó zó handige klantenkaart? En u wilt géén informatie over onze collecties? ”. ik keek hem aan en herkende zijn blik: hij kwam rechtstreeks van de cursus “hoe smeer je een onnozele klant een nutteloze klantenkaart aan”.

“Ik wil geen klantenkaart, ik wil betalen en dat wil ik nu”. Ik raakte geïrriteerd. “Oké José, deze meneer wil liever niet onze ó zó handige klantenkaart. En meneer wil geen informatie over onze collecties en meneer wil óók geen verjaardagskaart”. Ik keek hem strak aan en zei: “U bent nog wat vergeten. Deze meneer wil namelijk óók geen winterjas”. Ik draaide mij om, gaf mijn echtgenote een arm en verliet het pand…

Ik heb het gevoel dat de klantenkaart bij deze winkel wordt afgeschaft. En wel per direct.

Brompot