De koning van Scheveningen

Van je familie moet je het maar hebben #hoe ouder hoe gekker…

Mijn vader is vandaag jarig, 65 geworden. Toen ik werd geboren was ie 30. Een koning uit Scheveningen die met zijn kersverse liefje naar een vinex-wijk verhuisde. Ter ere van zijn verjaardag eten we vanavond met z’n drietjes in de Thai: ik, mijn vader en zijn vrouw (overigens niet meer zijnde mijn moeder). De andere drie kids zijn niet uitgenodigd. Mijn broer en zijn vriendin zijn met vakantie (‘tenminste dat denken we’), mijn ene zusje is niet gevraagd (‘die gaat al zo vaak uit eten’) en mijn andere zusje ook niet (‘weer zo’n gedoe met die kinderen’). Dus ik voelde me… vereerd?! Ach ja, het zal heus wel gezellig worden…

Best een leuke tent, we zitten redelijk anoniem in een soort hoefijzervormig bankje. Kerststukje op tafel, thaise glitter en glamour en wat liftmuziek op de achtergrond. Mijn vader en zijn vrouw zijn net terug van een bustrip naar de zuiderburen. Mijn vader begint te vertellen. Zijn ogen schieten vuur. ‘Ik ga nooit meer, nee nooit meer met een bus vol 65-plussers op zo’n stedentrip mee!’ Ik begin te lachen, dit kan leuk worden. Mijn vaders vrouw zit een beetje glazig naar buiten te kijken. ‘We dachten, tsja, een gratis tripje vanuit het zangkoor, leuk, laten we ook meegaan…’. Hij vertelt verder. Zij zondert zich af. Ik luister. Hij gaat luider praten. ‘Alles lekker betaald door de kerk, dus ik dacht, doen we, wij zijn er bij! Nou, die chauffeur kon dus echt niet rijden he… Wat een eikel, had ie niet genoeg benzine, reden we op de vluchtstrook, helemaal tot aan het tankstation. Levensgevaarlijk! Nou, helemaal leeg dus he, die tank. Moest een aantal sterke mannen helpen om met een pomp die benzineleidingen door te spuiten, zo leeg was ie! Ik bleef natuurlijk gewoon stil zitten in de bus, met mijn jas over mijn kop, mij niet gezien, wat denkt die vent wel niet!’ Ik glimlach, in gedachten zie ik mijn vader zitten met zijn jas over zijn hoofd. Twee meter lang, denkend dat ie niet opvalt. Ik vind het mooi.

De serveerster komt wat wijn bijschenken en vraagt of alles naar wens is. Ik denk te zien dat ze me begripvol aankijkt. Mijn vader praat best luid en is goed op dreef. ‘En al die lui de hele weg liedjes zingen in die bus joh, echt om helemaal gek van te worden! Zit er een ras-entertainer met kort haar, eekhoorntjes onder haar oksels en van die open sandalen met sportsokken, ja in december ja, met een gitaar. Ze kan maar drie akkoorden… en toch iedereen meezingen! Urenlang! Van die ellende, potje met vet enzo. Ik dacht dat ik gek werd! Dat doe ik dus echt nooit meer!’ Ik gooi wat olie op het vuur en begin over de bustrip die ze binnenkort willen maken naar een kerstmarkt in Duitsland. Zijn vrouw schiet wakker. ‘Ehm tsja, nou dat heb ik maar afgezegd want dat kan je vader echt niet aan. En ik ook niet.’ Ik knijp even bemoedigend in haar schouder. Grappig, wel fijn om te weten dat ik de aversie tegen groepsuitjes niet van een vreemde heb.

De serveerster verschijnt weer aan de tafel. Mijn vader hangt de charmeur uit. ‘Nou mevrouw, het was heerlijk hoor, wel te veel gegeten, ik moet eigenlijk een beetje aan de lijn denken! U niet he mevrouw, want u bent zo slank, eet u wel?’ Ik bungel nu plotseling tussen schaamte en vermaak. Mijn vader  bekijkt de serveerster ongegeneerd van boven tot onder. Zijn vrouw en ik kijken elkaar aan. Nee toch he, dat doet ie toch niet echt he?! Mijn vader kijkt triomfantelijk onze kant op. Ik ga even verzitten en kan me niet inhouden. ‘Zit je nou gewoon te flirten met de serveerster pa?  Waar je vrouw en dochter bij zijn? Nou, het is dat je jarig bent maar echt fraai vind ik dit niet!’ Hij ontkent meteen. ‘Dat was geen flirten, ik was gewoon vriendelijk! Ik kom hier altijd thais halen en als ik dan zit te wachten schenkt zij  een neutje voor me in, hartstikke aardig mens!’ Ik reageer droog: ‘oh dus je komt hier vaker die mevrouw lastigvallen…’ Ik moet er om lachen. Zijn vrouw reageert pinnig. ‘Dat doet ie nou altijd, ik ben blij dat jij dat nou ook eens ziet!’ Ik doe alsof het me nog nooit is opgevallen. Het is toch mijn vader dus ik kies wijselijk de kant van de koning. Wat een charmeur en wat kan ie toch slap ouwehoeren! Voor de tweede keer deze avond denk ik bij mezelf… wel fijn om te weten dat ik het niet van een vreemde… ach laat ook maar!