Lang geleden en ver weg was er eens een afgelegen dorpje. Alle inwoners waren normaal en brachten dus de tijd door met werken, eten, slapen en zich voortplanten. Televisie bestond nog niet, dus verder was er niet veel te doen. Daarom was het niet zo vreemd dat toen de kat van boer Plugge was weggelopen het hele dorp uitliep om het beestje te zoeken. Maar hoe men ook zocht, na drie dagen was het nog steeds niet gevonden.
Op de vierde dag echter zag de jonge Massimo de kat zitten in een hoge boom net buiten het dorp. Hij probeerde het dier naar beneden te lokken door de hele tijd ‘Psss Psss’ te doen en ‘Poerie Poerie’ te zeggen, maar de kat trok zich nergens wat van aan en bleef hoog in de boom stoïcijns voor zich uit kijken. Spoedig was het hele dorp rond de boom samengedromd en begon overredende geluiden voort te brengen, maar de kat bleef zitten waar hij zat en toen het etenstijd was ging iedereen naar huis.
Iedereen? Nou, bijna iedereen, want de jonge Massimo wilde van geen ophouden weten en bleef het proberen. Maar toen de zon achter de horizon verdween, was hij daar zo moe van geworden dat hij in het gras onder de boom in slaap viel. Midden in de nacht werd hij wakker, hij meende een stem gehoord te hebben, maar nu was het stil. Toen hij bijna weer in slaap gevallen was, hoorde hij iemand ‘Psss Psss’ doen. Hij sperde zijn ogen open en luisterde aandachtig. Daar was het geluid weer: ‘Psss Psss’. Waar kwam het vandaan? Het kwam van boven, uit de boom!
Toen de dorpelingen de volgende dag kwamen kijken hoe de zaken ervoor stonden, troffen ze de kat nog steeds hoog in de boom aan. Maar naast hem zat nu Massimo onbewogen voor zich uit te staren. En wat men ook tegen hem zei, hij wilde niet naar beneden komen. En als er aan de situatie niets veranderd is, dan zit hij er nu waarschijnlijk nog.
Raad-wie-ik-ben
8 reacties
troubadour · 20 mei 2014 op 18:27
yes
Meralixe · 20 mei 2014 op 18:38
Zitten we nu nog in de sfeer van columns die nergens over gaan? :laugh:
Spencer · 20 mei 2014 op 18:55
Had gekund, maar deze was bedoeld voor de rubriek ‘Raad-wie-ik-ben’. Dat staat er ook onder en voor alle zekerheid heb ik de redactie nog een mailtje met die strekking gestuurd, maar het is kennelijk niet overgekomen.. Het is ook moeilijk, lezen.
Mien · 21 mei 2014 op 00:04
Raad_wie_de_redactie_is … 🙂 🙂 🙂
Misschien opsturen naar:
De_redactie_slaapt … 🙂 🙂 🙂
.
Mien · 21 mei 2014 op 00:19
O ja, nog vergeten te raden.
Ik denk dat deze column geschreven is door:
[img]http://www.britishclassiccomedy.co.uk/wp-content/uploads/2010/05/591374621_3f7f92dbb01.jpg[/img]
Wie kent hem nog?
Pierken · 20 mei 2014 op 20:35
Zonde, zonde… Ik had dit een toffe aanwinst gevonden voor deze RWIB-ronde. Voor mij heeft het zo subtiel zeggen van niets grote waarde. En ja, dat moet je aanspreken. Voor de vorm zeg ik Spencer. Misschien dat de jury ‘m meetelt.
Nachtzuster · 20 mei 2014 op 23:20
Mooi verhaal. :yes: Ik ga voor Arta en denk dat ik ga winnen. 🙂
brilmans · 23 mei 2014 op 10:37
Altijd fijn om te lezen die verhalen van jou. Zo ook dit sprookje.
Het is maar te hopen dat de jager niet zijn ronde heeft gedaan. :yes: