De oude mevrouw

Mijn verjaardag. Ik pak cadeautjes uit die mijn vriendin bij Xenos heeft gekocht. Allemaal lichtjes voor de duisternis die van binnen en buiten heerst. Het zijn veel cadeautjes, wel vijf of zes. Bij het uitpakken van het derde cadeau gaat de telefoon.
“Met Pauline”.
(pauze) “eh ……”
“Hallo???”
“m e t w i e h i e?”
“met Pau-lien”
“O, ik moet de apotheek hebben. Ik heb verkeerd gedraaid. Sorry, een fijne avond”, hoor ik een oude stem zeggen.
“Geeft niet mevrouw, ik wens u ook een fijne avond.”

Ik pak het derde cadeau weer op en weer gaat de telefoon.
“Met Pauline”.
“Oooo ja. Ík spreek met de apotheek eh, hè?” meldt de onbekende bekende stem.
“Nee mevrouw u spreekt niet met de apotheek. U spreekt met Pauline. Welke apotheek heeft u nodig? Dan zoek ik het nummer voor u op”
“Ach, ja… ik ben 89 jaar. Het nummer dat ik heb gedraaid is 070-321839206410432, de apotheek van het bejaardenhuis”.
“Dat nummer klopt niet, het is iets te lang.”
“Ja kind, ik ben 89 jaar, het is ook zo’n gedoe”.
“Ik ben vandaag 38 geworden”.
“Gefeliciteerd…… Ruilen?” vraagt ze.
“Als ik dan de apotheek niet nodig zou hebben, graag hoor” zeg ik haar.

Ik geef haar het nummer en word niet meer gebeld. Ze is óf over haar houdbaarheidsdatum heen, óf ze heeft de apotheek te pakken gekregen. Als daar een Pauline werkt denkt die mevrouw dat ze wéér verkeerd heeft gekozen.

Ik zal het nooit weten. Dit soort dingen gebeurt en ik maak scenario’s over deze mevrouw. Het is mooi als ik een uurtje in de week vrij maak om een kopje thee te drinken met zo’n mevrouw. Kleine moeite, groot gebaar. Ik doe het niet en heb daar spijt van. Graag zou ik haar een lichtje geven om haar duisternis te doorboren.