Het is dinsdag, ik ben tot 1 november werkloos en rommel wat in huis. De veel te grote “ik heb iets te compenseren” televisie staat aan en in de verte hoor ik iemand vaag zeggen dat hij geboren is in de patatgeneratie, maar is uitgegroeid tot Vlaamse friet. Hij zal wel te dik en te slap zijn, en niet te versmaden zijn zonder mayonaise, maar het mannetje, die verder totaal niet interessant genoeg was om de naam van te onthouden, zetten mij eventjes aan het denken. Ik bedoel buiten zijn flauwe, frietjesgrap (iets met zout en… naja flauwer worden ze niet vandaag) had hij wel weer even mijn aandacht. Wat is dat voor woord, patatgeneratie… het klinkt ook verschrikkelijk lui en ongeïnspireerd, alsof wij jongeren alleen maar op onze telefoon zitten in de snackbar met een veel te dure jas van een of andere Canadese gans, die we zelf niet hebben betaald omdat we geen werk hebben, lurkend aan een blikje Red Bull.
Nee, wij maken er iets van. Tegenwoordig staan we aan de andere kant van de counter… Nu zijn wij degene die vragen of je speciaal met uitjes wilt… JA MUTS, ANDERS IS HET GEEN SPECIAAL. Wij zijn de generatie die vraagt of je melk in je cappuccino wilt en ik schaam me kapot. Niet dat ik mezelf als Messias zie van deze generatie, wat wel weer grappig is zo vlak voor Pasen, maar laten we ook niet koketteren met het feit dat we bij de geboorte moesten kiezen tussen een redelijk IQ of een telefoon en dat we elkaar nu bellen om te vertellen wat we hebben gekozen.
Wij zijn de generatie die vaker op de telefoon kijkt dan hem gebruikt, de generatie die het aantal felicitaties op Facebook als een soort populariteitspoll ziet, de generatie die wel het frietzakje, saus, kruiden en servetjes geeft, maar niet DE FUCKING FRIET. Ja, ik ben er nog niet helemaal overheen. Shit is aan McDonalds!
We beseffen gewoon nog niet dat wij zo meteen de oudere generatie zijn, de wijze mensen. De opa’s en oma’s die weten dat je azijn in je wasmachine moet flikkeren om hem schoon te maken, als dat al moet, ik ben geen opa. Ik zal je zeggen, de helft van de mensen onder de 30 die dit stukje leest, is nog steeds aan het opzoeken wat koketteren is of vraagt het zich in ieder geval stiekem af. Zucht… Okee een verhaaltje dan maar, kennen we Lupe Velez?
Lupe Velez was een Mexicaanse actrice, in 1927 maakte ze haar debuut in een B-filmpje als C-Sterretje. Ze dacht dat ze het had gemaakt, Lupe wilde namelijk beroemd worden, ze wilde dat iedereen in de wereld haar naam kende en over haar sprak. Zoals bij zoveel sterretjes, doofde het sterrenstof, de film flopte, Lupe werd niet beroemd, maar wel depressief en ze kwam niet meer aan de bak als actrice. Ze heeft in de jaren ’30 nog even geprobeerd of het lukte op Broadway, maar keerde al snel terug. Mislukking na mislukking en onze Lupe zag het niet meer zitten…
Lupe bedacht zelfmoord te plegen, ze had een mooie witte satijnen jurk gekocht, prachtige rode rozen, nieuwe lakens en de kamer waarin ze zou gaan liggen was prachtig. Als ze bij leven niet beroemd werd, dan maar bij dood dacht ze, en ze zag de krantenkoppen al voor zich. Lupe nam gif in en ging op bed liggen. Ze zag de krantenkoppen al voor zich, ze zou eindelijk beroemd worden. Zo’n mooi afscheid zou iedereen zich jaren later nog herinneren…
Die nacht, na de pillen waren doorgeslikt, moest ze braken. “DAT KAN NIET, DAN WORDEN DE LAKENS VIES EN IS ALLES VERPEST” dacht ze. Ze rende naar het toilet, struikelde over de drempel, kwam tot val, brak haar nek toen ze tegen de toiletpot aanviel en is verdronken in de toiletpot. Ze is gevonden met braaksel op haar jurk, bloedende wonden en haar hoofd in de toiletmarinade. Lupe geeft een goed beeld van onze generatie, we zijn veel te hard bezig met acteren in een B-film in de hoop dat we beroemd worden of geliefd zullen zijn, dat we even vergeten dat als we niet snel normaal doen, we zo meteen kotsend boven de pot hangen en worden ingehaald door de realiteit en stukjes broccoli.
En ja, Lupe werd evengoed beroemd, weliswaar niet op de manier zoals ze wilde, maar ze haalde de krant en mensen vertellen haar verhaal vandaag de dag nog steeds. Wat wij ons moeten afvragen is of we de gok willen nemen om in een satijnen jurk op bed te gaan liggen, met het risico dat we zo meteen boven de toiletpot de stukjes instant noedels tussen onze kiezen vandaan moeten halen.
38 reacties
NicoleS · 26 oktober 2016 op 18:12
Het streven om gekend en herkend te worden. Erkenning krijgen. Een bewijs van zijn. Mooi geschreven.
Mikescolumnhoekje · 27 oktober 2016 op 09:25
dankjewel Nicole! leuk dat je altijd even de moeite neemt om te reageren!
NicoleS · 1 november 2016 op 12:43
Gefeliciteerd!
Esther Suzanna · 26 oktober 2016 op 18:33
Ik begrijp je punt niet helemaal maar dat boeit niet. Het is verrekt leuk en goed geschreven! 🙂 Loopt als een trein, maar misschien is dat juist de kracht van jouw generatie 😉
Mikescolumnhoekje · 27 oktober 2016 op 09:26
compliment van de dag! dankjewel!!
emaessen · 26 oktober 2016 op 18:56
Je profiel was al langs gekomen. Dit dan als eerste stuk klopt wel zo’n beetje. Iets aan te merken heb ik niet, prima verwoord en verhaalt. De dame in kwestie ken ik dan weer net niet.
Eigenlijk ben ik gewend elke ochtend op wankele poten net voor mijn open raam mijn pyama-broek uit te trekken. Het risico dat ik uit balans raak en twee etages lager op de stoep beland nam ik steeds voor lief.
Vooruit dan maar. Tikkie terug Jaap!
emaessen · 26 oktober 2016 op 19:04
Nou ja kleinigheidje. Ik zou aan die laatste zin “uit de pot” bijvoegen. Je gebit is niet langer compleet.
Mikescolumnhoekje · 27 oktober 2016 op 09:27
bedankt, ik heb hartelijk gelachen om de tweede alinea XD
Nummer 22 · 26 oktober 2016 op 19:54
Amai, Mike. Ge zijt toch geen dolende in de eigen generatie. Hier in ons dorp kennen ze mij en dat heeft toch wel voordeel. Loop het stadhuis in en dan zegt de uiterste vriendelijke jonge receptioniste (dit geheel terzijde” Goedemiddag! U kent de weg! Kent u mij? Ja, u schrift toch stukjes in ons weekblad en….. , ons regionaal dagblad.
Ik peuter snel de achtergebleven vastgeplakte drop tussen mijn tanden uit en eet deze ook nog op.
Goesting, da’s ami zeg heel schoon, toch!
emaessen · 26 oktober 2016 op 20:15
Wie weet kan ik je zo’n terzijde ooit toch terug zeggen.
Mikescolumnhoekje · 27 oktober 2016 op 09:28
“Ik peuter snel de achtergebleven vastgeplakte drop tussen mijn tanden uit en eet deze ook nog op.
Goesting, da’s ami zeg heel schoon, toch!”
jouw humor, kan ik daar mijn kamer mee behangen? ik moet altijd lachen om jou XD
Mien · 26 oktober 2016 op 21:01
Wat zou Andy Warhol hier van vinden? Welke Andy? 15 Minuten lang. Mayonaise is voor veel mensen een levenselixer. Zuinig op zijn dus. Zowel op de zoete als de zoute.
emaessen · 26 oktober 2016 op 22:11
Je bedoelt dezelfde bij wie ik nog wel iets wil flikken. Een levende kreeft op zijn grafsteen en even een zwaard dwars door dat beest en zijn grafsteen raggen. Zo denkt een roker over zijn lucky strike logo.
Plaatjes? Verpesten mijn prachtige Java jongens verpakking, klootzakken. Misschien ook maar een zwaard door de astma voorzitter, achterlijke maffia bende.
Mikescolumnhoekje · 27 oktober 2016 op 09:30
ik had niet verwacht dat iemand de relatie tussen warhol en velez kende. complimenten mien!
Mien · 27 oktober 2016 op 09:40
http://www.warholstars.org/filmch/lupe.html
Andy was een liefhebber van zilverlamé.
Mikescolumnhoekje · 27 oktober 2016 op 09:43
had hier wel eens van gehoord ja, maar nooit opgezocht, dank mien!
Frans · 27 oktober 2016 op 00:30
Fraaie column. Past ook perfect in de tijdgeest. Had nog nooit van de filmster gehoord, Moest haar dus googlen. Dat jij zoiets weet over ene Lupe Velez. De werkelijkheid heeft je column zowaar een beetje ingehaald. Het echtpaar Van der Heijden, waarvan de man kennelijk een bekend CDA’er was, heeft er een paar dagen geleden een eind aan gemaakt. Op zich niks bijzonders; er plegen wel meer mensen zelfmoord. Maar zij hebben hun daad in een rouwadvertentie toegelicht en afgezet tegen de discussie over het uitbreiden van de euthanasiewetgeving. Kijk, die twee wilden dus ook nog even eeuwige roem. Ze gaan hun lieve gang maar, net als die ouderen die voor de tv verklaren het pilletje al klaar te hebben liggen. Zelfdoding als kroon op het leven. Hoe superieur kan een beschaving zijn, om minister Schippers, een van de initiatiefnemers voor de nieuwe euthansiewet, te citeren.
Mikescolumnhoekje · 27 oktober 2016 op 09:37
heb het ooit eens voorbij zien komen in een aflevering van Frasier, 14 jaar geleden ofzo. Nooit los kunnen laten.
en ja van die CDA’er, vreemd verhaal inderdaad. een beetje a la velez
Nummer 22 · 27 oktober 2016 op 07:34
We hebben een vrije wil en zolang in ons politiek bestel de onzin blijft dat op welk dogma zij de voksvertegenwoordigers denken mijn leven te kunnen bepalen, zal ik uit eigen vrije wil bij mijn voltooid leven zelf handelen. Zag en hoorde op de televisie de” dominees in de politiek en werd misselijk. Wat u wilt dat niet geschiedt….
Zoek maarop: mia versluis ..zij lag decennialang in coma..is dat menswaardig?
Dees · 27 oktober 2016 op 09:36
Isn’t it ironic, zou iemand van mijn generatie kunnen zeggen. Arme Lupe!
vrij van iq zijn is overigens van alle generaties. Hoewel elke generatie weer tien punten hoger zit dan de vorige. Hoewel dat wellicht meer zegt over de iq-test dan over intelligentie.
Hele leuke column. Ik vond generatie x altijd zo niks. Maar liever x dan een patatmeeuw 😀
Mikescolumnhoekje · 27 oktober 2016 op 09:40
Alanis, lekker hoor! zet ‘m zo gelijk even op! leuke reactie dees!
We gooien de IQ-testen op de schop!
groet,
patatmeeuw 😉
emaessen · 27 oktober 2016 op 10:37
Nog even over drion. Ruim voor ik tot de nabestaanden behoorde heb ik, op dat dieptepunt, al een paar pogingen gedaan. Door de eerste zat ik 5 jaar vast en die twee kort daarop kreeg niemand mee.
Zoals ik me nu voel verdraag ik, voor dat enkele lieve gezicht dat af en toe dagelijks langs komt, alle pijn en ellende. Met mijn slaappillen kan ik in feite de hele hut uitmoorden. Dat spul ligt er enkel voor het geval mevrouw de deskundoloog niet meewerkt. (ff mailen dat ik weer wat minder met mijn pillen)
Drion? Tja ach van mij mogen ze. Ken ik je toevallig? Zorg dat ik de belangrijkste dingen meekrijg en er klaar mee wordt!
Nummer 22 · 27 oktober 2016 op 13:59
Wat gaat er door mijn hoofd..als ik
“Drion” dat ik steeds maar weer Celine erbij denk en ziet.
emaessen · 27 oktober 2016 op 10:43
Dit kan ik ff niet laten. Bij de ene test ben ik kandidaat voor de hoogbegaafden. Bij de volgende, onderzoek voor justitie (Adolf de huismeester vond me te onaardig), was ik pakweg middenmoot terwijl ze zelf eigenlijk al dat andere dacht. Ik koos bewust tegen de pillen dus sta zelf maar voor alle consequenties in… Kort briefje voor mijn advocaat en uiteindelijk is alles onontvankelijk.
StreekSteek · 27 oktober 2016 op 11:33
Nostalgie is een verraderlijke emotie.
Mikescolumnhoekje · 27 oktober 2016 op 11:47
eens
Nummer 22 · 27 oktober 2016 op 14:02
Tsja, “eens” is ook al een nostaligisch woord geworden. Wie is er eigenlijk nog wel eens met een ander? Dus Mike: eens.
Eens?, is dat het meervoud van een? 😉
Bruun · 27 oktober 2016 op 16:20
Leuke column. Top geschreven!
Mikescolumnhoekje · 28 oktober 2016 op 09:57
dankje bruun!
Nummer 22 · 28 oktober 2016 op 13:02
Ach… De ” kapsalon” generatie van nu laat zich graveren met perzisch tapijt afbeeldingen. Mannen dragen weer baarden en zijn de brouwers van.. vrouwen dansen, verliezen geen druppels urine of het kunstgebit en zijn verliefd op…Robijntje always! Humberto Tan prijs stoelen aan en Mathijs zijn provisie ontvangende aamgeboden ramsj. Marc Marie orakelt met zijn lachgas stemmetje en Amelia denkt was ik nu maar 18 dan koop ik een mobieltje op de pof!Rutte heeft de ziekte van royalwellust en kruipt zijn beertje of natte lap onder een scheerwollen deken? laat een scheet en duimt de nacht in. Op de ranzige commerciele zenders roept Froukje de Both kandidaten op voor haar programma…ruzie met jouw schoonouders. Tsja… wanneer is het leven van tv BNN nu voltooid? Altijd dezelfde smoelen met dezelfde uitgekauwde zelfgenoegzaamheid. Laat ” zwart” maar weg. Sinterklaas en Piet want dan stopt dat geseik ook eens of wordt een…. Trump, Clinton of…een Mark! Precies..die! Sylvana is een alternatief maar wel even wit schminken. Waarvan akte aan u de keuze.?
Mikescolumnhoekje · 28 oktober 2016 op 22:48
Das wel heel zwart wit
Esther Suzanna · 1 november 2016 op 12:01
Gefeliciteerd Mike! 🙂
Snarf · 1 november 2016 op 15:57
Proficiat, Mike. Dik verdiend!
g.van stipdonk · 1 november 2016 op 19:50
Van harte met deze CvdM!
Mien · 1 november 2016 op 20:05
Gefeliciteerd Mikescolumnhoekje!
Ik vond het hondje van de bakker ook al erg sterk.
Een goede binnenkomer dus … en dik verdiend.
Bruun · 1 november 2016 op 20:24
Gefeliciteerd met deze welverdiende benoeming!
Nachtzuster · 2 november 2016 op 17:43
Van harte, Mike!
Mien · 30 november 2016 op 23:45
Zou Mike geschrokken zijn van de nominatie?
Niets meer van gehoord. Jammer.