De perfiditeit van het “oude Europa”

Wat was men verontwaardigd in Europa toen Donald Rumsfeld Frankrijk en Duitsland verwees naar de categorie “oude Europa”. Hij had echter het grootste gelijk van de wereld. Rumsfeld noemde een aantal redenen waarom Duitsland en Frankrijk tot het oude Europa behoort: stagnerende economie, zwakke leiders, en een bot anti-amerikanisme. Het is mijns inziens zo dat Frankrijk en Duitsland een perfide mentaliteit tentoonspreiden. Om met Duitsland te beginnen: de gifgassen in Irak zijn voor meer dan 70 procent geleverd door Duitsland. Ook Frankrijk en de VS hebben zeer veel wapentuig aan Saddam geleverd, maar de VS zijn tenminste bereid om hun verkeerde gedrag teniet te doen door de verantwoordelijkheid te nemen om Saddam definitief uit te schakelen. Duitsland neemt die verantwoordelijkheid niet, ondermeer vanwege electorale redenen binnenlands. Voor kanselier Schroder is de wereldveiligheid minder belangrijk dan deelstaatsverkiezingen. Frankrijk heeft met Rusland in de VN elke poging van de VS om Irak te ontwapenen gedwarsboomd. Frankrijk en Rusland hebben oliebelangen in Irak. Dat maakt het verwijt jegens de VS dat ze louter vanwege de olie tegen Saddam optreden zeer hypocriet, afgezien van het feit dat de VS niet Irak zou aanvallen indien de aanslagen op de Twin Towers niet plaatsgevonden zouden hebben. Recent is VN-resolutie 1441 aangenomen, waarin actieve ontwapening van Irak werd geeist. Daaraan is door Saddam niet voldaan, de bewijslast lag bij hem, niet bij Blix. Desalniettemin zijn Frankrijk en Duitsland nog steeds niet bereid om consequenties te trekken, daarmee ondermijnden deze landen de werking van de VN: de noodzaak van een stok achter de deur en de bereidheid om deze stok daadwerkelijk te hanteren. Niet verbazingwekkend dat dit gedrag van Frankrijk en Duitsland de woede van Rumsfeld opriep.

Recent is gebleken hoezeer Rumsfeld gelijk had met zijn neerbuigendheid omtrent Frankrijk en Duitsland. Een trouwe NAVO-bondgenoot, Turkije, voelde zich met recht bedreigd door de situatie rondom Irak en beriep zich op een relevant artikel van het NAVO-handvest om beschermende maatregel. Duitsland en Frankrijk reageerden met een veto, en hanteerde in hun argumentatie holle abstracties als “versterking van de oorlogslogica”. Binnenlands bediende de PVDA zich van dezelfde loze retoriek. Volslagen onzinnig, aangezien de Patriotraketten die naar Turkije gestuurd worden puur defensief bedoeld zijn voor een situatie die voor Turkije eventueel uit de hand zou KUNNEN lopen. Dat betekent dus dat Frankrijk en Duitsland behalve de VN nu ook nog uit eigenbelang de NAVO ondermijnd hebben.

Gelukkig zijn er ook andere geluiden. Zo hebben acht Europese landen in een brief zich duidelijk achter de VS gesteld, en lieten daarmee duidelijk blijken niet gesteld te zijn op het Frans-Duitse handjeklap zonder andere Europese landen in hun plannen te laten kennen.

Recent is er in conservatieve denktanks in Washington het idee opgeworpen van een nieuw soort coalitie in plaats van de NAVO en de VN: de Anglosphere. Het idee houdt in wisselende coalities van staten die vrijwillig banden met elkaar sluiten in plaats van rigide instituten op te richten als de Europese Unie. De Anglosfeer bestaat niet alleen, zoals de naam suggereert, uit Engeland en de VS, maar ook uit Oost-Europese staten, Australie, Canada, Italie en Spanje. Veel Oost-Europese staten prevaleren na tientallen jaren communisme de vrijheid dankzij de VS boven staten als Duitsland en Frankrijk met hun rigide economie, krachtige staat en scepticisme jegens het vrijheidsstreven van de VS. De Anglosfeer is een wisselende coalitie van staten die vrije economieen voorstaan, die het maatschappelijk middenveld in hun land willen versterken (een goed punt overigens uit het CDA-patrijprogramma) en die de confrontatie met terrorisme en totalitaire staten niet uit de weg gaan.

Nederland zou er verstandig aan doen om, vanwege de permanente besluiteloosheid en ruggegraatloosheid, het “oude Europa” het “oude Europa” te laten en zich aan te sluiten bij de Anglosfeer. Met de PVDA in de regering zie ik dat helaas niet snel gebeuren.