De pokken

Ik heb zo’n pokke humeur, dat menig mens zou vragen: “Shit, heb je de pokken?” Nee, jij schlemiel. De pokken krijg je maar eens in je leven en dit pokke humeur heb ik regelmatig. Pissed three times a day, keeps happyness away. Ik ben naar horen zeggen vreemd en niet doorsnee. Maar hel, wat doet het ertoe hoe iemand is? Me dunkt dat velen van hetzelfde soort zijn, maar de enkeling bewijst de eigenzinnigheid. Kunstenaars, wetenschappers, schrijvers en dierenneukers. Voornamelijk vreemde wezens, maar ze geven tenminste wat kleur aan de grijze massa. De misere in een mensenleven is soms niet te overzien. Het leven is een voortdurende opsomming van ellende. Teleurstelling, misvattingen, kwetsende woorden, tegenslagen en onbehagen. Wie goed doet, goed ontmoet. Een ondoordachte, naieve insteek van de optimist. Ik ben gek genoeg wel eens goed in gedrag en conversatie. Ik help wel eens een klakkerend skelet met oversteken, ik zet wel eens het vuilnis buiten en ben voor vrienden altijd beschikbaar als ze tot hun nek in de problemen zitten. Maar iets goeds terug krijgen overkomt mij zelden. Wie goed doet, goed soms ontmoet. Als je geluk hebt. Als je dat niet hebt kan iemand wel eens een mes in je rug steken, je hart breken of je beide poten breken.

Alsof ik enkel over de ellende des levens kan ratelen. Welnee. Menigmaal zie je totale onzin op papier verschijnen waarvan je denkt: “is dat nu lariekoek, je reinste onzin of gewoon vullis?” Waarna ik moet toegeven dat het allemaal het geval is. Ik zit nog steeds in mijn badjas en vraag me af hoeveel een mens eigenlijk liegt. Hij leeft weliswaar in zijn eigen gecreeerde leugen, maar daar doel ik dit keer niet op. Niet alles hoeft analyseerbaar te zijn in enkel de grote lijnen. De dunne lijnen in het grote geheel zijn vaak de meest interessante.

Hoe vind je mijn jurk Angelique? Ja enig. Terwijl ze denkt: “Heeft ze nu werkelijk waar een wc rol om haar middel gekregen?” Ben je jaloers Mirella? Hoe kom je erbij? Terwijl ze denkt: “als hij nog één keer met die stoephoer danst dan breek ik zijn poten en daarna haar.” Als je geen zin hebt om naar mijn ouders te gaan, gaan we gewoon niet. Nee schat, ik heb er echt wel zin in. Terwijl hij denkt: “Het is dat haar moeder jarig is, maar anders zou ik me gaan bezatten in de kroeg samen met mijn natgevingerde minnares”.

Het leven is een leugen en een mens de leugenaar.

Tot Shit