De prins op het witte beeldscherm

Er was eens een prins op een wit paard, zo begonnen de sprookjes vroeger. Tijden zijn veranderd. Het witte paard is via Marktplaats ingeruild voor een wit beeldscherm. ‘Ik houd van je’ of ‘mag ik je een drankje aanbieden?’ is afgetikt door ‘jij<3’ of ‘wnnr meeten?’. Slecht geremixte nummers maken plaats voor deuntjes uit de speakers van een draagbaar apparaat. MSN is meer geworden dan de plaats voor het tot diep in de nacht roddelen met vriendinnen. Cyberzoenen is in. Om de minder zedelijke begrippen die in de generatie van de kapot getypte vingers zijn geslopen maar niet te noemen. Een aantal jaren geleden installeerde ik MSN. Ik kon er mee chatten. Punt. Hadden er toen al hyperactieve buzzers, uit het beeld springende zoenen of een scherm die mijn kop weergaf bestaan, dan was MSN taboe verklaard. Maar ik kon praten met zelf gekozen vrienden, dat was genoeg om mijn vader MSN te laten downloaden. Dus een adresje gemaakt met mijn naam, een laag liggend streepje, gevolgd door mijn achternaam. Als wachtwoord? Mijn geboortedatum natuurlijk! Spoedig begreep ik dat het onmogelijk was op MSN met hoofdletters, komma’s, punten en andere zinsversiersels te werken. Ik stuiterde haast van mijn bureaustoel toen iemand het over btw had. WTF, dacht ik, sinds wanneer is MSN niet meer gratis? Ik probeerde het gebruik van afkortingen te vermijden. Als dát de reden was voor de taalverloedering in ons miezerlandje, deed ik er niet aan mee. Toch zijn afkortingen ook bij mij buiten het vierkante schermpje geslopen. Het geleidelijk gaan chatten met mensen die ik van een vriendin had (die zij weer van een vriend had) moest wel tot nieuwe versies leiden. Natuurlijk moesten ze sneller, geavanceerder en leuker, anders zouden ze niet gedownload worden. Hoe kon dat beter bereikt worden dan spelletjes en geluiden toevoegen, winks maken en de emoticonlijst uitbreiden? Zo opende MSN de poort tot het internetdaten. Dan heb ik het niet over de relatiesites waar mijn oom op zit door zijn gebrek aan trouwfoto’s. Ik heb het over het ordinaire MSN. Tegenwoordig uitgerust met alle benodigdheden om filmopnames van mijzelf te kunnen maken. Steeds vaker hoor ik over mensen die bij elkaar zijn gekomen dankzij MSN. Steeds minder wordt er gerept over hen die slachtoffers zijn van misleiders. En maar kijken of er een feloranje knipperend licht te zien is, zodat er weer wat virtuele zoentjes binnen gehaald kunnen worden. De prins is verhuisd zonder een kaartje achter te laten. Hij bestookt zijn geliefde niet meer met rook, maar met emoticons. Zijn ogen zijn niet meer groot en diep, maar vierkant. Het is geen in-je-bed show meer, maar een ver-van-je-bed show. Toch zal ook deze moderne prins moeten leren dat bay thu way geen Engels is. Ja, ik zie liever een paard in mijn ‘grote’ tuin (wel één vierkante meter!) dan een beeldscherm. Maar ik zal niet beweren dat Sindie<3 niet prettig is om te lezen. Cindy