U heeft jarenlang een strijd gevoerd tegen de meest gemene ziekte die er bestaat. U heeft een strijd geleverd op leven en dood, een strijd tegen het kwaad. Deze strijd heeft u niet helemaal verloren. U bent de winnaar van het kwaad. Het kan u niet langer pijnigen, het kan u niet langer slopen van binnenuit.
U heeft de kracht gevonden om het kwaad een halt toe te roepen. Genoeg! Niet meer! U heeft een lange lijdensweg achter de rug. U heeft uw heen gaan uigesteld met bijna twee jaar! Daar is kracht en moed voor nodig.
Ik ben blij voor u dat u nu eindelijk rust heeft. Dat u vredig bent gaan slapen. Natuurlijk zal ik en iedereen die om u geeft, u vreselijk missen en we zullen u nooit vergeten. Als u rust en vrede heeft, dan heb ik dat ook.
Dat is alles wat ik voor u wilde. De liefde om u gerust te stellen dat het niet erg is om te gaan. Om de definitieve klap uit te delen aan het kwaad.
De ziekte heeft u waarmogelijk overal gepakt en gepijnigd. Maar daar waar het niet bij kan, is sterker dan wat dan ook. Uw hart en uw ziel, ongrijpbaar voor het. Uw lichaam kon het niet meer aan, het bood weinig tot geen weerstand meer. Maar uw liefde en geest heeft u nog lang bij ons laten zijn. Tot de dagen dat u echt niet meer kon, tot de dag dat u rust wilde. Welverdiende rust.
Vergeet niet dat u hier de gouden plak heeft verdiend. Het kwaad druipt af. Het kwaad heeft niets meer om in en van te overleven. Het is dood. Dood, net als u. Het verschil alleen is dat het vergaat en u in ons blijft bestaan. U zult altijd bij ons zijn. U zult eeuwig leven.
Rust zacht lieve tante, rust zacht.
8 reacties
arta · 31 juli 2010 op 17:15
Mooie ode, Garuda.
De u-vorm vind ik vaak niet mooi om in te lezen. Bij dit verhaal lees ik er diep respect uit en dát vind ik wél mooi!
Ook voor jou, heel veel sterkte!
LouisP · 31 juli 2010 op 17:50
Garuda,
respect lees ik er zeker en vast uit…´k heb daar respect voor. Sterkte!
Maar..ik vind het te direct geschreven. Ik vind de vele ´U´s er té veel aan.
In de eerste alinea prima..maar verder in het stuk had ik wat oplossingen gezocht om toch wat U´s te vermijden.
Bv. ´De strijd is niet helemaal verloren.´ Er is een winnaar van het kwaad. Het kan niet langer pijnigen…of zoiets.
Ik heb het eens geprobeerd bij het lezen en volgens mij boet het stuk niets in van eerbied.
Lastig om iets over zulks verdriet te ´zeuren´..´k hoop dat je het ziet als goed bedoeld.
groet,
Louis
Mien · 1 augustus 2010 op 14:20
De column gelezen als een worsteling waar je U tegen zegt. Heel veel sterkte.
Mien
Garuda · 1 augustus 2010 op 15:36
@ Mien en Arta: bedankt voor jullie steunbetuiging.
@ Louis: jij uiteraard ook bedankt. En ja hoor, ik snap jouw reactie volkomen, nu ik er zo over nadenk en hem nogmaals lees, dan heb je gelijk,ik had het kunnen beperken tot een enkele ‘u’, dat had ten goede gekomen van het stuk. Dank je.
Kwiezel · 1 augustus 2010 op 17:54
Allereerst veel sterkte Garuda!!
Qua stijl ben ik het met Louis eens, het ge-u heeft teveel de overhand en dat komt de leesbaarheid niet ten goede. Je geeft wel op een mooie manier gewicht aan het stuk.
SIMBA · 1 augustus 2010 op 18:04
De vele u’s geven het iets repeterends, er zit een soort kadans in. Ik vind het heel mooi! :wave:
Anti · 1 augustus 2010 op 22:56
Respect en liefde blijken uit je stuk. Mooi dat’u’ afstand schept, terwijl de nabijheid en liefde van je tante overal voelbaar is.
Sterkte!
Garuda · 3 augustus 2010 op 20:57
Allen bedankt voor de reacties!