Decadentie

Inderdaad Lieve, de lonen van topvoetballers zijn hemeltergend hoog.

Lieve is, hoe kan het anders, een lieve vriendin van ons die ons nu en dan eens iets toestuurt via de mailbox. Dat varieert van ‘ opletten voor dit’ tot ‘ zie eens hoe die de berg af komt.’ De ene keer is ze bloedserieus voor een werelds bedreigend probleem, de volgende keer vol liefde voor een hond en zijn puppy’s.
Nu kreeg ze het dus op haar heupen door de hoge lonen van mensen die van het achter een bal aan lopen hun beroep gemaakt hebben. Leuk beroep zo blijkt.
Lionel Messi verdient daarmee 72 035 398 € per jaar en Christiano Ronaldo stelt iedere dag, iedere dag, vast dat er 198 812 € toegevoegd is aan een waarschijnlijk ook al duizelingwekkend cijfer met een niet meer te tellen aantal nullen vóór de komma.

Ja Lieve, decadent zonder meer maar toch voorzichtig zijn hoor. Voorzichtig, je agressie tegen die cijfertjes kan wel eens in je eigen gezicht terecht komen.
Kijk, je hebt samen met je man ontegensprekelijk hard gewerkt en dat mag gerust beloond worden. Een supermooi huis en nog een klein stulpje aan zee, twee auto’s en jaarlijks een viertal reizen, waaronder zeker twee met het vliegtuig richting exotische oorden. Paardrijden hier, tennissen daar, een mooie vriendenkring, kortom, een levensstijl van een doorsnee Europeaan die durft te leven. Dit alles blijft keurig haalbaar daar een uitstekende sociale zekerheid en een degelijke ziekenzorg jullie niet direct doet denken aan een eventueel zeven vette zeven magere jarenscenario. Leven dus!

Dat niet iedereen hier in Europa zó leeft vinden u en ik niet al te erg. We troosten onszelf met de gedachte dat we er ten slotte met zijn allen voor gezorgd hebben dat het zo is. En, er zijn dus rijkeren dan ons en armeren dan ons.
Gaan we op zoek naar een gemiddelde lijn van waaraf boven decadentie en onder een zogenaamde armoede zou moeten zijn, dan gaan wij wel richting bovenste regionen, zeker als we er de zogenaamde ecologische voetafdruk bij sleuren. Dit vinden we niet zó erg daar er velen zijn met ons. En die zogenaamde armoedegrens? De meerderheid van hen is te lui om te werken maar loopt wel rond met het laatste mobiele snufje in de hand.
En ach, die ecologische voetafdruk, ’t zal onze tijd wel duren zeker?

Vouwen we onze ‘gemiddelde lijn’ uit over de ganse wereld dan komen we wel terecht bij een totaal ander verhaal. Miljarden mensen zitten mijlen ver onder de Europese armoedegrens. Wat zeg ik, onze Europese armoedegrens is voor hen alsnog een niet bereikbare utopie. Alle dagen eten, alle dagen water, kinderen die naar school kunnen, daar komen zij niet eens aan toe!
Als geld dan toch het grootste middel is voor het zorgen voor een ecologische schade, dan kunnen deze mensen daar met een inkomen van maar enkele schamele euro ’s uiteraard weinig aan toevoegen door, ik zeg maar wat, alle dagen vlees te eten.
Indien dat al zou kunnen, dan kijken die mensen met de zelfde argusogen naar ons zoals wij kijken naar DE rijken der aarde, maar dan wel met een enorm bijkomend verschil. Wij hebben ook alles.

Ach lieve Lieve, misschien moeten we Lioneleken en Christiano wel dankbaar zijn dat dergelijke mensen bestaan. Zo kunnen ook wij naar boven wijzend ónze ongebreidelde aanslagen op het milieu ogenschijnlijk schaamteloos verdoezelen in de zin van kijk daar en daar eens naar.
Tuurlijk was je schreeuw om eerlijkheid gerechtvaardigd maar hou er toch maar rekening mee dat een totale gelijkheid en een fatsoenlijke verdeelsleutel ook ónze levensstijl zou kelderen. Ben je dáár klaar voor?