Terwijl ik mijn tuin tracht te fatsoeneren en met elke actie de tuin meer in een soort jungle verander, komt mijn buurman langs lopen. ‘Nieuwe fiets gekocht,’ lacht hij trots.
Ik bekijk de fiets. Gestroomlijnd, goed in de kleuren, glanzend en met de onvermijdelijke stang in het midden.

Die stang in het midden heb ik nooit begrepen. Een fietsenmaker heeft mij ooit uitgelegd dat dat hoort (?) Omdat een mannenfiets nu eenmaal een stang in het midden hoort te hebben.
Vrouwen hebben rokken aan en kunnen dus hun been niet over het zadel gooien als ze opstappen. Geinige uitleg, maar die fietsenmaker beweert ook dat statistieken uitwijzen dat de meeste moordenaars een kaal hoofd hebben. Dus hoeveel waarde moet je aan zulke verhalen hechten.
Dit soort fietsen zijn niet meer van deze tijd. Die stang heeft geen enkele toegevoegde waarde.
Ze stammen nog uit de tijd, toen men sprak over “den Heerenfiets” .

Buurman zet de fiets trots in zijn keuken (?)
Na een uurtje, waarin ik een perk rozen ruïneerde en per ongeluk een negental zeldzame bloemen voor onkruid aanzag, komt buurman weer naar buiten. Met fiets. Voor en achterop heeft hij kinderzitjes geïnstalleerd. Buurvrouw komt met de twee kleinkinderen aan de hand naar buiten waarna de kinderen met veel heen en weer gekibbel in de zitjes worden geplaatst.

Tja, de rest kun je wel raden. Leunend op mijn hark, sla ik de pogingen gade van mijn buurman , om zijn heerenfiets, voorzien van twee zitjes met daarin twee blèrende kleinkinderen, te bestijgen.
Eerst probeert hij zijn linkerbeen over het zadel te gooien. Helaas ontvangt kleinzoon achterop, de punt van opa’s schoen vol op zijn neus.
Huilen, krijsen, sussen. De volgende poging: Opa wankelt op zijn rechterbeen en probeert omzichtig , achter het voorzitje met kleindochter, zijn linkerbeen over de stang te loodsen. Kleindochter voorop slaat plotseling haar handje naar achter. Opa schrikt en blijft met zijn been achter de fietsbel haken en huppelt op zijn rechterbeen om zijn evenwicht te bewaren. Oma was al naar binnen gegaan.

Ik laat mijn hark vallen en help mijn buurman in het zadel. Buurman dankt mij, zwetend gelijk een otter en rijdt weg. ‘Succes straks met afstappen, buurman! ‘roep ik hem hulpvaardig na.
Een lichte rilling schiet door buurman heen en even slingert hij van rechts naar links…

Categorieën: Algemeen

van Gellekom

Observeren, zelfspot, humor. En niet persé in die volgorde, bepalen mijn NU moment. Kortom; I love my cat, as much as I love you..

13 reacties

NicoleS · 14 juni 2016 op 11:12

Leuk zo’n testritje op Den heerenfiets??grappig ik heb me ook altijd afgevraagd waarom die stang daar zat. Dat is dus om opa’s vakkundig te ontmannen?

Esther Suzanna · 14 juni 2016 op 14:06

Leuke anecdote/verhaal! Die stang ja, nooit begrepen. Mijn jongens wilde nooit een fiets met een stang, bij een onverwachte stop ben je als man mooi ‘klaar’ ermee..

Een dingetje, ik werd uit het verhaal getrokken door ‘Een lichte rilling schiet door buurman heen’ omdat jij dat niet kan weten en het is jouw observatie.

‘Succes straks met afstappen, buurman! ‘ roep ik hem hulpvaardig na.
Even slingert opa van rechts naar links… (of zoiets)

van Gellekom · 14 juni 2016 op 14:25

Zeker zag ik die rilling wel. Letterlijk! Dus weet ik het. Daarom kan ik wel degelijk zeggen wat ik zei.

Nachtzuster · 14 juni 2016 op 17:20

Erg leuk gedaan! Veel vaart en mooie details. Top! 😛

van Gellekom · 14 juni 2016 op 18:03

Dank u wel!

J.oost · 14 juni 2016 op 20:06

Geweldig, bijna een kleinkind van de fiets ‘gemaaid’.. Wat is dat toch met die stang. Ik ken ook zo’n type, fiets al een maat kleiner, zadel zo laag mogelijk (veer verwijderd ) want anders kan dat been er niet over. Mooi verhaal!
Je hebt wel een bijzondere fietsmaker, hij houdt er vreemde statistieken op na 🙂 ha ha

Mien · 14 juni 2016 op 21:29

Doet die fietsenmaker ook aan gokken? Mag ik dan zijn adres en telefoonnummer? De meeste moordenaars hebben echt een kaal hoofd en het verhaal van de fietsstang klopt ook.
‘De herenfietsen hebben altijd een stang. Dit komt, omdat het vroeger onmogelijk was om zonder een stang te fietsen, omdat de fiets dan gewoonweg onstabiel was. Om een sterk frame te creëren werd er dus een bovenbuis toegevoegd. Omdat de vrouwen toentertijd nog lange rokken droegen, konden zij eigenlijk niet gebruik maken van de herenfiets. Dit was destijds nog geen probleem, omdat fietsen voor een vrouw not done was. Later wilden vrouwen ook gebruik gaan maken van de fiets en werd de speciale damesfiets ontworpen. Deze was wel minder stevig als de herenfiets.
Inmiddels zijn we zo ver dat alle fietsen (zonder en met stang) stevig zijn, want iedereen wil fietsen! Nu zijn er gelukkig materialen waardoor de fietsen veilig en stevig gemaakt worden en is het model van de herenfiets een soort van traditie gebleven.’
Aldus Willem Wever en andere vertrouwde bronnen.

Ik had die opa uit jouw verhaal graag eens willen zien. Leuke column.
Vroeger, heel vroeger, stapten ze met een trapje op de fiets. De beruchte fietstrap. Niet te verwarren, met fietstrapper. Zoek maar eens op. ?

van Gellekom · 14 juni 2016 op 22:02

Je hebt aardig wat parate kennis over de wereld van de fietsen ,Mien ☺

WritersBlocq · 15 juni 2016 op 13:44

Wat een leuk stukje. Ik vind in dit verhaal je ‘vraagteken tussen haakjes’ wel passend, omdat ik zie dat jij je dit sterk afvraagt. Op de een of andere manier is de wijze waarop jij ze hierboven gebruikt (voor mij in elk geval) toelaatbaar, leuk zelfs.

De twee puntjes achter de titel snap ik niet, foutje? Ergens staat een woord, gevolgd door een spatie en dan pas de komma. Dit kun je eruit poetsen door de spellingcontrole even over je stukje te laten glijden.

“Dit soort fietsen zijn niet meer van deze tijd.”
Een soort is enkelvoud, dus ‘dit soort fietsen is niet meer van deze tijd’ zou correct zijn.

Met plezier gelezen!

Bruun · 15 juni 2016 op 20:18

Leuke column. Herkenbaar ook, dat gehannes met die kinderen op die herenfiets. Dat heb ik zelf ook ooit eens bij de hand gehad.

Geef een reactie

Avatar plaatshouder