Derrick ist Todt

Stephan Derrick, de Münchner Kriminal Oberinspector die tussen 1974 en 1998 de misdaad bij onze oosterburen buitengewoon succesvol bestreed is op vijfentachtigjarige leeftijd overleden. In maar liefst 281, vooral degelijke en inmiddels sterk gedateerde, afleveringen zuiverde hij zowel voor als na de val van de muur de deelstaat Beieren van al het geboefte en gespuis. Opvallend voor de criminaliteit in zijn district was overigens wel dat genoemd geboefte en gespuis in praktisch alle afleveringen uit de betere klasse van München kwamen. De plaats delict was vaak de luxueuze villa van Herr Professor Schmidt, de praktijk van Frau Dokter Müller, of ten kantore van de puissant rijke industriële ondernemer Herr Direktor Kranz. Daders waren nooit notoire draaideurdelinquenten maar kwamen meestal uit de directe omgeving van het slachtoffer zoals jaloerse echtgenoten, maîtresses, aan lager wal geraakte rijkeluiszoontjes, of gecompromitteerde compagnons. Zelden, althans ik kan het me niet herinneren, speelden de episodes zich af in allochtonenflats en nimmer ging het om een vete tussen twee heroïnehoertjes. De consequent in maatpakken gestoken, niet rokende Hochdeutschsprekende Derrick verkeerde meestal tussen de welgestelden en de bovenlaag der bevolking. Bovendien beschikte hij over het uitzonderlijke vermogen ‘zijn’ zaken altijd, veelal geweldloos, op te lossen en de daders im Knast te krijgen.

Overigens is het overlijden van de Duitse crimefighter niet het enige nieuwsfeit dat deze week passeerde. Derricks Amerikaanse collega Columbo blijkt aan Alzheimer te lijden. Nog opmerkelijker is dat uitgerekend deze serie, over de steevast als potloodventer geklede, sigaarrokende, verstrooide -O, just one more thing- speurder, als model heeft gestaan voor de reeks waar Derrick aanvankelijk op is gebaseerd.

Hadden we in Nederland maar een diender als Derrick gehad. Dat zou een hoop misstanden en onopgeloste misdrijven minder hebben gegeven. Derrick maakte nooit een vormfout en de Staatsanwalt kon de ene na de andere boef achter de tralies zetten.

Dat is hier wel anders getuige de Puttense- en de Deventermoordzaak evenals de rechterlijke dwaling in de Schiedammer Parkmoord. Met Stephan Derrick was er allang een doorbraak geweest in de Nathalie Hollowayzaak, en was ons de Joran van der Slootsoap met Peter R de Vries waarschijnlijk bespaard gebleven. Derrick zou ook goed gepast hebben in het milieu dat bij de status van de Van der Slootjes hoort al straalden ze daar zelf niets van uit. In elk geval zou Derrick de hele kwestie effectiever hebben aangepakt, dus niet met een ‘met boeven pak je boeven’ chauffeur in de met een Emmy Award bekroonde verborgen cameraoperatie, maar met zijn ietwat saaie assistent Harry -hol mir mal den Wagen- Klein achter het stuur. (Overigens een tot cult verheven zin die nooit door hem uitgesproken zou zijn).

Middels de Stephan-en-Harry-aanpak in hun BMW zou de hele affaire binnen een tijdsbestek van 60 minuten, inclusief titelsong, tot een goed einde zijn gebracht wat onherroepelijk tot een veroordeling zou hebben geleid waardoor die tweede, niets opleverende, aflevering in Thailand nooit gemaakt had hoeven te worden. Eventueel was het een optie geweest om Joran in de rammelende Peugeot van Lieutenant Colombo een verklaring af te laten afleggen, maar naar nu bekend is zou laatstgenoemde de bekentenis hoogstwaarschijnlijk nog voor het einde van de rit zijn vergeten.

Het ligt in de lijn der verwachting, het zal me ten minste niet verbazen, dat de Tros binnenkort alle 281 afleveringen gaat herhalen. En hoewel ik moet toegeven dat ik in de jaren zeventig wekelijks keek, vrees ik dat de oubolligheid welig zal tieren, om maar een soortgelijke uitdrukking te gebruiken. Ik heb inmiddels begrepen dat Omroep Max al bezig is met die ganze Reihe wat, gezien de doelgroep, veelzeggend is.

Eén voordeel zouden die herhalingen wel kunnen hebben, misschien gaat het ten kostte van de zendtijd van al die nietszeggende ‘dertien in een dozijn’ reality-dancing-with-the-stars-on-ice-van-del-tot-supermodel-verbouwings-achtige-kook-idol-Xfactor-soaps, en zal het de kijkers wellicht een alternatief bieden voor reportages van op kijkcijfers en sensatie beluste misdaadverslaggevers.

Der Gentleman-Ermittler ist nicht mehr, der Bulle ist Todt.