Elke avond voordat ze ging slapen, keek ze naar zijn foto. Ze gaf de foto een zoen en ze bedacht hoe het was toen ze nog leefde. De foto die ze in haar hart had gesloten. Het was wel al enkele jaren geleden, maar ze weet het nog als de dag van gisteren. Sindsdien was haar leven erg veranderd. Ze was een stuk ouder, volwassener en klaar om de wereld tegemoet te gaan zou je zeggen. Maar wat was nou het geval: dat was ze nog niet helemaal. Nog steeds staat die dag in haar leven gegrift. De dag waardoor de rest van haar leven is veranderd. De dag dat ze afscheid moest leren nemen, wanneer de tranen haar overvielen. De dag waarna ze geen afscheid meer kon nemen, van niemand. Na die dag wilde ze niet meer van iemand houden, niet meer omdat dat haar vroeg of laat pijn zou gaan doen.
Dit gevoel werd op een dag weggenomen door een nieuw persoon in haar leven. Diegene liet haar weer voelen hoe het is om te leven. Die persoon liet haar de vreselijke dag in haar leven vergeten Het was de dag dat haar hond stierf.
3 reacties
sylvia1 · 4 oktober 2010 op 19:36
Ik kon het eigenlijk in de eerste alinea al niet volgen. Ze keek naar [i]zijn[/i] foto en dacht hoe het was toen [i]ze[/i] nog leefde. Zijn en ze? In de tweede alinea begrijp ik ook niet wat je bedoelt met ‘de dag [i]wanneer[/i] de tranen…’ Volgens mij heb je met heel veel gevoel een boodschap willen overbrengen, maar ik ontvang ‘m niet. Jammer.
LouisP · 6 oktober 2010 op 00:17
pansdomi,
door die onduidelijkheden die Sylvia 1 al aanhaalt wordt het ook voor mij moeilijk om te volgen..
“Ze was een stuk ouder, volwassener en klaar om de wereld tegemoet te gaan zou je zeggen.
Maar wat was nou het geval: dat was ze nog niet helemaal.”
Dit stuk vind ik wel mooi..
welkom
louis
Fem · 6 oktober 2010 op 07:36
Welkom hier!
Knap dat je jezelf gelijk blootgeeft, maar ik moet mij wel aansluiten bij de reacties hierboven. Goeie boodschap, iets mindere uitwerking. Gewoon doorgaan en volgende keer eerst door iemand laten lezen die je op deze onduidelijkheden kan wijzen…