Direct-doorverbindlijn

Het schrijven van columns is niet mijn voornaamste bezigheid. Het grootste deel van mijn tijd besteed ik namens een consumentenorganisatie aan het onderhandelen met bedrijven en de verantwoordelijke overheden, en met het maken van de nodige herrie in de media. Het belang van de consument zit mij dus in het bloed, en van nature kom ik graag op voor de underdog. Of ik mij weleens echt kwaad maak? Nou, dat valt wel mee: ik geniet meestal een uitstekende nachtrust. Slechts een enkele keer word ik écht pissig. Wanneer? Als zakelijke viezeriken proberen nietsvermoedende consumenten te belazeren. Zoals Gooise hufters die belspelletjes op tv uitzenden om nietsvermoedende kijkers zoveel mogelijk geld uit de zak te kloppen.

Een poosje geleden beloofde de oplichterijbranche plechtig dat het nu afgelopen was met die flessentrekkerij. Kijkers zouden niet meer op het verkeerde been worden gezet, en de directeuren van de commerciële omroepen beloofden dat bij het eerste de beste incident de producent van die spelletjes van de zender zou worden getrapt. Mooi geblaft, heren. Als jullie woord houden, kan het beeld bij RTL-4 overdag voortaan op zwart.

Ook zondagmorgen was het weer bal. Om half elf. Op de tv verscheen een wat zenuwachtige mevrouw, met in beeld de vraag welk woord op alle drie de stippellijntjes moest worden ingevuld. De exacte vraag heb ik niet onthouden, maar het zal iets zijn geweest als
“Tiefus***
Grate***
***wijf”.

Maar het gaat niet om de vraag. Welnee! Zelfs de vragen bij ‘Knoop In Je Zakdoek’ zijn moeilijker. De kijker wordt belazerd. Die kon zondagochtend ‘de direct-doorverbindlijn’ bellen: 0909-1314. Het stond er echt! Pontificaal in beeld: “direct-doorverbindlijn 0909-1314”! En de mevrouw op tv verzekerde de kijker ervan dat die “niet de tiende beller hoefde te zijn”. Daarmee wordt de kijker op de mouw gespeld dat als die het nummer zou bellen, die het winnende antwoord zou mogen doorgeven en de geldprijs in de wacht slepen.

Ik ben wat minder naïef. Dus heb ik – hoewel ik geen flauw idee heb welk woord op de sterretjes zou moeten worden ingevuld, want zo creatief ben ik niet – ter controle het nummer maar eens even gebeld. Meer dan twee zinnen kreeg ik niet te horen.
Zin 1: “Dit gesprek kost 60 cent.”
Zin 2: “Helaas, het is niet mogelijk om u door te schakelen.”
Neem een ander in de maling, lamlul! In theorie had het zo kunnen zijn dat iemand me nét voor was geweest. Maar de eerstkomende minuten verscheen er op de buis geen winnaar. Ik was dus gewoon afgepoeierd. Besodemieterd!

Van de belofte om misstanden te voorkomen in de schemerige wereld van de belspelletjes, is dus niets terecht gekomen. Werkelijk geen moer. Echt. Geen pest. We worden ondanks de mooie praatjes van duurgekrijtstreepte omroepbazen gewoon belazerd waar we bij staan. Gooise patsers vullen nog steeds hun zakken over de rug van goedgelovigen, die denken dat je iemand van de televisie nog kunt vertrouwen. Nog steeds worden kijkers gewoon om de tuin geleid. In de maling genomen. Opgelicht.

Ik steek als columnist graag de draak met van alles en nog wat. Hardhandig ook. Maar nu ben ik écht woest. Dus doe ik wat meer dan een bijdehand stukkie schrijven. Aangifte bij de politie, en een afschriftje van deze column naar de minister van Justitie. Met het verzoek om nu écht een eind te maken aan die onzin. Want het leven bestaat niet écht uitsluitend uit grappen en grollen.