Dwaallicht

Na een lange tijd niet meer in mijn stamkroeg te zijn geweest, had ik op een vrijdagavond eindelijk weer eens de puf om een biertje te gaan happen. Het was prettig te merken dat er in de periode van mijn afwezigheid maar weinig was veranderd. Op enkele tafels en stoelen die vervangen waren na, was al het andere meubilair nog steevast aan de toog te vinden. Ook Lampie was weer van de partij. Eigenlijk heet hij Philip. Een voornaam die overigens geen toeval kan zijn met zijn vader die middenstander was in de plaatselijke verlichting speciaal zaak, welke inmiddels al jaren word gerund door Philip’s oudere broers. Het is een ‘zwarte kousen’ familie met hem als zwart schaap. Niet dat Lampie een kwaaie gast is, integendeel zelfs. Hij is een vriendelijke jongeman en zeer beleefd maar hij heeft zo zijn eigen problemen. Want al zou Lampie zijn brilletje afzetten, dan nog kijkt hij door twee glazen naar de wereld. Hij lust ze te graag en weet daardoor niet wie zijn maten zijn.

Al toen ik binnenkwam, had hij zijn zakken vol en een stuk in de kraag. Eigenlijk om medelijden mee te krijgen. Jammer ook, zovele die zien dat hij een probleem heeft en zelf tast hij nog volledig in het duister. Elke dag beschonken is toch ook een geregeld leven? En met regelmaat is hij bekend. Want ook deze middag had hij eerst boodschappen gedaan voordat hij de kroeg indook, getuige de plastic zak die aan het haakje onder de bar hing. De inhoud liet zich raden. Kattenvoer voor zijn huisgenoot en een stevig ontbijt voor hemzelf in de vorm van een achttal halve liter blikken bier.

De vrienden van Philip, die hem toch menigmaal op het rechte pad probeerden te helpen, hadden hun toevlucht elders in de kroeg gezocht. Helaas lonkt bij Lampie altijd de goot. Ik nam naast hem plaats aan de bar en vertwijfeld keken z’n vrienden mij aan. Spoedig begreep ik waarom. Aan de andere zijde van Lampie zat een kwade geest die als een Judas hem fabeltjes in het oor fluisterde. Hierdoor reageerde Philip als een irritant ventje naar de omgeving. Volledig onder invloed was hij daarmee de advocaat van de duivel die een gezellige sfeer wist te verpesten. Ook ik werd via Lampie door deze nare persoonlijkheid uit mijn tent gelokt. Weinig zin in een slap gesprek die avond, vierde ik daarom maar rustig mijn eigen feestje.

Voordat ik weer mijn pad zou kiezen wilde ik toch even aan Philip kwijt dat logistiek de bottleneck is in zijn persoonlijke organisatie. Het leek mij verstandiger dat hij die boodschap samen met de anderen niet zou vergeten mee naar huis te nemen, voordat hij ze verloor in de kroeg. Zag hij zelf maar eens in wat hij allemaal langzaam kon verliezen als hij zo bleef doorgaan. En ik hoop dat Lampie toch eens het licht zal gaan zien. Enigszins door de alcohol beneveld liep ik weer huiswaarts. Maar dat was niet erg want de nacht was heerlijk helder.