Een hart!

‘Alleen met het hart kun je goed zien, het wezenlijke is voor de ogen onzichtbaar.’ Deze uitspraak van de Franse schrijver en piloot Antoine de Saint- Exupéry is me uit het hart gegrepen. Wie harteloos is, geen hart heeft, is kil, koud, berekenend. Iedereen kent deze types wel. Wie zegt ze niet te kennen, is er waarschijnlijk zelf een. Ken uzelve, zeiden de Oude Grieken al. Maar de killen, de rekenaars, zij die anderen zien als middel en niet als medemens, als doel, kijken niet in de spiegel, uit angst zich zelf te zien. Of liever, uit angst de karikatuur te zien die zij van zichzelf hebben gemaakt door hun rol in de maatschappij letterlijk te nemen en over lijken te gaan. U kent (derge)lijken wel: de zwakken, de ongeletterden, de mensen die in hun leven meer pech hebben dan goed voor ze is, kortom: de mensen die in de hoek zitten waar de klappen vallen. Mensen met een hart.

Ik beken: ik kan er niet tegen als mensen harteloos zijn. Het liefst mijd ik zulke types. Ik hou van warme mensen: mensen die anderen met gevoel, met hun hart, benaderen en behandelen. Die kunnen bij mij dan ook een potje breken. Ik ben niet volmaakt, verre van dat, dus kan me goed in anderen verplaatsen – die immers ook niet volmaakt zijn. We zitten dus allemaal met hetzelfde euvel, het menselijk tekort. De grap is dat dit helemaal niet zo erg is, als je maar voor ogen houdt dát je dat tekort hebt, dat je niet volmaakt bent. Accepteer anderen met dat tekort ook en je zult zien dat je lekkerder in je vel zit.

Ik begon met een citaat, en eindig met een citaat: ‘De zachte krachten zullen zeker winnen in ‘t eind.’ Aldus sprak Henriëtte Roland Holst.

Jan Bontje © 2011