Een nieuw syndroom!!!

Al meer dan driekwart jaar maak ik gebruik van de mooie sportzaal van een fysiotherapievestiging om de klachten van een versleten knie te beperken. Aan mijn lijf nog geen knieprothese, maar eerst door een keiharde aanpak gewicht verliezen en spieren trainen. Tweemaal in de week word ik onder begeleiding een uur afgebeuld. Met resultaat; het vet neemt af, de spieren toe, de conditie verbetert en de pijn is sterk verminderd. Ik voel mij daar als een jonge god onder de senioren.

Maar helaas er lopen ook andere zwoegers rond. Sportieve Friezen die ook gebruik mogen maken van de zaal. Een fjierlepper, tenger maar ijzersterk. Schaatsers die zich uit de naad zwoegen voor het moment dat de tocht der tochten komt. De jonge god onder de senioren wordt hier direct op zijn plaats gezet.

De tocht der tochten komt maar niet. De teleurgestelden springen daarom op de fiets en rijden de 235 kilometer Elfstedentocht in één ruk; als troost. Dat was afgelopen Pinksterweekend.

Vandaag verschenen zij op het therapie-uur en bezetten daar de fietstrainers om de spieren wat te laten afkicken. Geen plaats meer in de fietsherberg; mij restte het door ieder gemeden lage ligexemplaar. Er werd daarboven mij aardig wat afgebabbeld. Fietserslatijn en vele Friese dorpsgenoten gingen over de tong. ‘ Heb je Bekkema gezien? Die kwam na Dokkum niet meer vooruit’. ‘Ja en Sijke Pietersma moest van vermoeidheid overgeven’. Ik keek omhoog en voelde mij daar beneden heel erg klein. Ons fietsgezelschap had de tocht snel en probleemloos uitgereden; een prestatie. Zij keken naar beneden en voelde mij nog kleiner.

Ik kon de vraag verwachten: ‘Fiets jij ook?’. ‘Ja, ik fiets ook, maar niet zo ver als jullie. Helaas moet ik na 25 kilometer afhaken. Dat komt doordat ik lijd aan het Dumoulin-syndroom’. Mijn kwelgeesten keken elkaar aan met een vragend gezicht van ‘heb jij daarvan gehoord?’.

Ik ging rechtop zitten en blufte ‘het is een benigne pijn aan de musculus glutaesis medius.  Een syndroom wordt meestal genoemd naar de arts die het ontdekte of een patiënt die ermee in de aandacht komt’.

Mijn gehoor wilde al verder fietsen, maar ik stond op en sprak deftig: ‘het is dus pijn aan je kont waarvan je moet afstappen!’. Het werd stil. Pas toen ik in de kleedkamer was, weerklonk vanuit de zaal gelach. Het kwartje was eindelijk gevallen.

Dumoulin stapte vandaag af in Giro d’ Italia.

(18 mei 2016)